Aşk Kendisine Ait Olanı Geri Alır

"Küreselleşmenin ve yeni kölelik modellerinin istila ettiği bir dünyada dostluk ve aşk, tüm bunların ötesinde varlığını sürdürüyor."

(Bir Fotoğrafı Anlamak, John Berger)

Ruh mu beden mi? Su içmek mi yoksa nefes almak mı gibi bir soru bu. Oysa su da bildiğimiz gibi içinde oksijen barındırır ve aslında suyu içmek de bi tür nefes almaktır. Beden ve ruh arasında da böyle bir ilişki vardır. Ruhun cisimleşmiş hâle getirilmeye çalışılmasıdır beden, getirilmiş hâli değil. Ruhun nesnesi ancak bu kadar yapılabilmektedir. Bu bir beceriksizlik değil, yaratmanın usûlüdür.

Beden ölümlüdür, ruh ölmez. Eğer aşık sevgilisinin cismine aşıksa aşkı ölür ama ruhu onu çektiyse bir kere aynı zamanda aşkın kendisine aşık olmuştur ve sevgilisi de aşkı da bâkîdir.

Bedenin ruhun varlıklaştırılmış hâli olduğuna bir delil de sadece ruha da aşık olunmamasıdır. Büyük ruh çemberinin içinde küçük beden çemberi yer almaktadır. Bir insanın aşkı önce bedene dönük olup daha sonra ruhu kuşatabilir. Bu âşıkın istidadına bağlıdır. Aşık kabına ne kadar aşk alırsa o kadar içi aşk dolar ve aşık olur. Bu tercihe bağlı değildir, aşktan alınan nasip kadardır. Doğmadan önce büyük aşktan herkese bir parça verilmiş, kimine az kimine çok düşmüş kimine de aşkın kendisi düşmüştür.

Burada dikkat edilmesi gereken husus beden görünümlü ruhların aramızda dolaştığıdır. Kimisinin ruhu bedene sığmamış ve taşmıştır. Onların bedeni de ruhtur. Onlar doğmadan önce payına aşkın kendisi düşenlerdir. Kişiye değil aşka aşık olurlar. Nasiplerini aşk verir. Ölürken ahirete ruhları göçtükleri gibi bu dünyadaki bedenlerini de götürürürler. Yıldızlara gömülürler. Çünkü onlar hep ruhun emrinde yaşamışlardır, bu dünyaya ait bedenleri hiçbir zaman olmamıştır. Kıbleleri aşktır. Aşktan gelmişlerdir ve dönüşleri aşkadır.