Kitapçıya gittiğimde rafların arasında dolaşmak ve kitapların ruhlarını hissetmek sık yaptığım bir eylem.Her ne kadar dışarıdan cansız bir obje gibi görünseler de kitaplar; insanlarla, onların ruhları,fikirleri,dünyaya bakış açıları ile bağ kurabilen biricik köprüdür.Ve bu biricik köprünün kendine has muhteşem bir kokusu var!Okumak için bir kitabı seçtiğimde önce ön yüzünü okşar,sayfalarını hızlıca havalandırarak kokusunu içime çekerim.Böylece kitap ile ilk bağımı kurduğuma inanırım.Bir nevi o kitaba olan saygımı ve hassasiyetimi belirttiğime inanırım kendimce.Kitap kokusuna ayrı bir zaafım olmasının yanı sıra özellikle eski kitapların çikolata ve kahve biçiminde koktuğunun yapılan araştırmalar sonucu açığa çıkmasıyla eski kitaplara ve sahaflara olan düşkünlüğüm son zamanlarda iyice arttı.

Literatürde kitap kokusunu sevmenin adı "bibliosmia"olarak geçer.İçeriği,öğrettiği,hayatımıza kattığı değerler bir yana kitapların kokusunun da dimağımızda yer etmesi oldukça mümkündür.Bir kitabı yıllardan sonra elimize aldığımızda yine aynı kokuyu duyumsar ve geçmişi, o kitabı okuduğumuz zamandaki  "ben"i hatırlarız.Kaldı ki kokunun insan hafızasındaki yeri üzerine yapılan bilimsel araştırmalarda kokunun beyinde kalıcı bir nitelik olduğunu ortaya koyarak bu tezi doğrular.

Son olarak çağımızda bir kitabı seçerken yazarı,konusu,üslubu,verdiği toplumsal mesajları vb. bir çok şeyi göz önünde bulundururken o muhteşem kokularının da değerlendirmeye alınması gerektiği düşüncesindeyim.Kitaplarla bağ kurmak isterseniz onların kokusunu içinize çekerek küçük bir adım atabilirsiniz.

 Kitapların kendine has kokusunda buluşmak üzere :)