Hiçbir şey geçmiyor, yalnızca derine gömülüyor.

Bu derine gömdüklerin orda öylece kuzu kuzu da yatmıyor, üstelik

Sürrealist bir evren var içinde, o evrende gömülenler hortluyor,

hayaletler ve zombiler,

çocukluğunla bir arada yaşamaya başlıyor.

"Paralyzed" by Julie Dillon @juliedillonart

O minik kırmızı burunlu ufaklık büyüyemediği, sevilmediği falan hiç yetmiyormuş gibi kalkıp bir de bu yapmacık gerçeklikte canavarlarla dövüşüyor.

E dayak yiyor tabii, 

yüzündeki masumiyete kallavi bir tokat, şaak, diye

gözündeki çaresizlik su olup akıyor, yine.

E yemesi yok, içmesi yok bu bebenin, bir de üstüne korku var içeride, nasıl büyüsün bu şimdi?

Sen dışarıda ilk maaşını kuş sütü eksik bir sofra kurdurup, kutlarken dostlarınla

o çocuk bakıyor göğsündeki pencereden,

aç biilaç.

"Bleeding" by Boris Groh @borisgroh

Sen böyle büyük büyük dünya işleri başardıkça, o çocuk büyüyecek sanıyorsun ya,

büyümüyor.

Terkediliyorsun, terk ediyorsun sen

belki dönüp ardına bile bakmıyorsun, hiiiç de umurunda değil, aman

o çocuk bakıyor senin yerine, uzun uzun, usul usul..

Okkalı kazıklar yemeye devam ediyorsun,

hiçbir şey olmamış gibi arabanın gazını köklüyorsun

aynı yerden bilmem kaçıncı kez kırılıyorsun, 

acımadı zannediyorsun..

-Acımadı ki!

Dün akşam yediğin burger karton poşeti, o saçma plastik patates kutusu nereye gidiyorsa, kapının önüne koyduğunda

işte tükettiğin ve hazmedemediğin ne varsa,

içindeki çöplüğe gönderiyorsun

başarılı bir belediyecilik anlayışın da yoksa zaten,

öğütemiyorsun

o çocuk da büyümüyor sandığının aksine

boğuluyor, çöplerinin içinde. 

Ölünce n'olacak? Ölürse ya? Onu da o çöplerin arasına mı gömeceğiz? 

Belki hortlar o da,

hortlaklar hep kötü mü olur?

İçinde yaşayan bir şey, dışarıdaki seni, korkutabilir mi mesela?