Seni sonsuzluğa kazıdım

nerdesin ?

artık bir kalemin ucundasın

bir kağıdın başında

yüreğimde

hangi dala konarsan kon

oradasın

sen benim göğüs kafesimde

aklımda

ruhumun parmak uçlarındasın

hangi havayı solursan solu oradasın

neşen yüzüme tutsak

gözlerimden toprağa akıyorsun

bir çiçek besliyorum gülüşünle

ona bir isim koyacağım

o da pek ıslak olacak zira

 

seni artık göremiyorum

neredesin?

bütün bu koşuşturmaların ortasındasın

kaybolduğumuz ilk sokakta

ilk defa öpüştüğümüz o emanet odada

derinde

en derinlerdesin

 

kaybolduğunu görmek içimi acıtıyor

neredesin?

bakmaktan korktuğum yerlerdesin

emin ellerde misin?

değilsin

ya

da

değilsindir

ve

ya

bilmiyorum

seni bilememek ne kadar kötü

yazarken anladım

hakkında konuşamamak ne kadar kötü

konuşamayınca anladım

ne kadar kötü

anladım

artık anladım

 

Seni sonsuzluğa kazıdım

neredesin?

Sana dair düşüncelerim var

gel dersem

gelir misin?

git dediğim de gittiğin gibi

tersine döner mi dünya?

 

seni sonsuzluğa kazıdım

nerdesin?

bir kağıdın sonundasın

az sonra biter mürekkep

sen benim yazamadıklarımdasın