Düşünür, taşınırım
Düşündükçe aşınırım
Zaman oksitler beni
Yandıkça yazarım

Belirsizlik, kapımı çalar
Derinleşir vasat bakışlar
Neye yormalı ki güç
Kime sormalı ki gülünç
Tutarım bir girdap yolunu

Mekân akar bir tren gibi
Dolanmış saliseler içinde
Yolunu bulur bir durakta
Bir tanıklığa ramak kala

Ve bakışlar nüfuz eder benliğe
Ayan olur, taşar saklılıklar
Bu saçılmışlığın hoşluğu ile
Özge her edimin boşluğu ile
Kapılırım bakışın akışına

Döndürür, dolaştırır
Mutluluğu sunar bana
       -kayan bir yıldız ışıltısı gibi
Kaosun içinden çekip çıkartır
Anımsatır özümü, ona özlemimi
Zaman, derinleşir gözlerimde

Mahâl verilmez kavuşmaya
Yalnızca ayrıksı seyrediş
O, ışığın hızında kayarken
Yalnız bir istasyondur gözler
Göremez ivmelenen karaltıyı
Yok oldu sanır

Belki bir mesajdır
Kavuşmayı mümkün kılacak


Kapak resmi: Edvard Munch, Night in St. Cloud.