Kimileri için nostaljik bir albüm, kimileri için ise hiç yaşanmamış anıları yaşatan bir albümdür American Football. Albümü başlattığınızda, Never Meant’in alışagelmedik o eşsiz riff’i sizi karşılar. Sizi biraz hareketlendirir ama şarkı ilerledikçe ve sözler söylendikçe içiniz, hafif buruk bir mutluluk hissiyle kaplanır. Bu tanıdık bir hikayedir belki duymuş belki de yaşamışsınızdır.

Eğer birkaç yazımı okuduysanız normalde böyle edebi veya dramatik bir şekilde yazmadığımı biliyorsunuzdur. Ama bu albüme geldiğimizde girişi bu şekilde yazmalıymışım gibi hissettim. Çünkü albümün kısaca özeti bu diyebilirim. Albümü, klasik bir gençlik filmi olarak düşünebilirsiniz ama filmin sonu pekte mutlu bitmiyor. Yaşandı ve güzeldi diyebiliyorsunuz. Kimi albümler müziğin ötesindedir. Albüm sizlere müzikal zevkin ötesinde yaşanmamış duygular ve yaşanmamış anılar aktarabilir. Bana bu hissi vermiştir American Football. Belki albüm çıktığında dinleseydim çok daha farklı olurdu hissettiklerim ama sanırım asla bilemeyeceğiz. Biliyorum giriş çok uzun oldu ama albümü ilk kez dinleyecekseniz sadece müzikten daha fazla şeye odaklanmanızı istediğim için uzun bir giriş yazdım.

 

Öncelikle sizlere kısaca American Football grubundan bahsetmek istiyorum. Grup 1997’de Amerika’da kurulmuştur. 2000’e kadar aktif olup sonrasında dağılmış, 2014’te tekrardan bir araya gelip 14 yılın ardından yeniden müzik yapmaya başlamışlardır. Grubun kendi adlarını taşıyan ilk albümleri, Emo ve Math Rock türlerin için çok önemli bir konumdadır. Hatta Midwest Emo türünün ise öncü olduğu albüm olarak kabulde edilir.

Albüm, Never Meant ile açılıyor. Hızlı ve nazik bir riff bizi girişte karşılıyor. İlk sekanstan sonra bütün enstrümanların girişi ile şarkı, albümün altyapısı hakkında bize güzel bir ipucu veriyor. Vokalin girişi ile şarkı çok farklı bir noktaya taşınıyor. Şarkının klibini yöneten Chris Strong, hikâyenin üniversite yıllarındaki iki kişinin, kısa süren ilişkilerini anlattığını söylüyor. Şarkının hikâyesine ve anlatmak istediğinin daha derinine inersek, bir Genius kullanıcısına göre şarkı “Başarısız bir ilişkiyi haklı çıkartmakla alakalı. Aşık olmak kolay ama bu aşk darmadağın olduğunda ne yaparsınız? Tüm anıları ve duyguları bastırmak ve onları saklamaya çalışmak. Bence burada anlatılan bu”

The Summer End, başından sonuna kadar hüzün kaplı bir şarkıdır. Şarkıda trompetin harika bir kullanımını görüyoruz. Bana trompet kullanarak çok hüzünlü bir şarkı yapacağız deseler bu şarkıyı görene kadar inanmazdım. Şarkı bize her şeyin sonunu olduğunu anlatmak istiyor ve bu sonlar her zamanki gibi hem hüzünlü hem de güzeller.

Honestly? ‘nin girişindeki riff size bir yerlerden tanıdık gelmiş olabilir. David Bowie’nin Rebel Rebel’ine bir saygı gösterilmiştir. Şarkıda anlatıcı geçmişinde ve anılarında bir gezintiye çıkar.

For Sure’ün temel riff’inin türevleri ilerleyen zamanlarda birçok Midwest Emo şarkılarında kullanılacak klasik bir riff’tir.  

You Know I Should Be Leaving Soon / But the Regrets Are Killing Me, şarkılarını aslında tek bir cümle, tek bir şarkı olarak da düşünebiliriz. Güzel bir enstrümantal şarkı arkasından albüme yakışan bir başka şarkı ile devam ediyor.

Bundan sonraki iki şarkımızda hikâyeyi devam ettiriyor başta bu dağılmış ilişki hakkında konuşmak isteseler bile duygularından dolayı konuşamadıklarını anlatıyor, anlatıcı. Son olarak da albümdeki ikinci enstrümantal şarkı ile kapanıyor American Football.

 

Güzel ve özenle yazılmış sözler, enstrümanların eşsiz kullanımı ile çok önemli bir yere sahiptir bu albüm. Hatta albümden, vokalleri alsanız bile veya enstrümanları alıp sözleri şiir gibi okusanız bile iki türlüde gene de ortaya harika bir eser çıkar. Anlatılan belki basit bir hikaye olabilir ama önemli olan hikayeden ziyade onun nasıl anlatıldığıdır.

 

Albüme puan olarak 10 üzerinden 8 veriyorum. Okuduğunuz için teşekkürler…