odintsova

düzyazı

düzyazıyorum

düz yazıyorum

kalem elimde

rüzgar yalıyor suratımı

deniz kabarıyor 

dalgalar siliyor makyajımı

elimi sallamıyorum varamam sayılara

kokun burnuma çalınıyor

tatlı, küçük odintsova

biçimlenmemiş bir rüya gibi

zihnimdeki donukluk

her şey eğri

d ü z y a z ı y o r u m

günler uzun hayat uzun

hayat kısa

haykırmıyor yalan konuşuyorum

dünkü rüyam hakkında

ah bir duysa, duymasa

sinsi bakışlarını fark etmiyorum

romantik geceleri reddetmiyorum

gün doğmasa

kokun burnuma çalınıyor 

tatlı, küçük odintsova

ben ölüyorum cenazem kokacak

kötü, çok kötü kokacak

biliyorum

çürüyeceğim

bu vücut önünde eğilemeyecek

şiir yazamayacak

biliyorum

kahretmiyor bu beni

yalnız beni hatırlamazsın diye korkuyorum

kendimden gizlenerek gölgende yaşıyorum

ben ölüyorum cenazem kokacak

bu güzelim yemyeşil ağaçlar

burnuma çalınan taze meyve kokuları

bu sonsuz, uçsuz bucaksız ova

yaşlı gözlerini soğuk bedenimden çek

kucakla hayatı odintsova