İnsanın duygularını yaşarken görünmez olması çok acı değil midir? Görünmez olmak acıdır elbet. Kimsenin seni fark etmemesi, görse bile gözlerini kaçırması. Ben buradayım diye bağırırken insanların seni fark etmemesi.
İçinde kıyametler koparken kimsenin fark etmediği biri olmak. Gözlerinle, bakışlarınla anlatırken her şeyi; bir hiç olmak. Ruhunu, kalbini kırmaz mı? Paramparça etmez mi seni! Duygularının kıymetsiz görülmesi cehenneme atmak değil midir seni? Bilerek ve isteyerek öldürmek! Nedir bize garezleri? Hayatın içinde var olmaya çalışırken hayatımızdan etmeleri. Koskoca dünyada tek kişilik dünyaya hapis etmeleri. En sonunda bu küçücük dünyamıza da göz dikmeleri!
Küçücük isteklerimize bile karşı çıkmaları. Sevdiğimiz tek insanı bile elimizden almak istemeleri! Doyumsuzluklarının hiç bitmemesi, hep fazlasını isterken küçücük hayatımıza kadar girmeleri! Küçücük dünyada bir hiçliğe sığdırmak istemeleri! İstemediğimiz halde benliğimize müdahale etmeleri! Şu koskoca dünyada küçücük mutluluğun bize çok görülmesi.
Tek isteğimiz, bir insanın kalbinde yaşamaktı. Saçımızın sevilmesi, iltifatla yüzümüzün gülmesiydi. Şu küçücük hayalimiz, koskoca dünyaya fazla geldi. Nedir bize garezleri?
Yorum Bırakın