Hayatı herkes çok farklı şekillerde yaşıyor. Bunu hepimiz bildiğimizi düşünüyoruz. Kimse aynı zaten yaşayamaz (tam olarak), benzer rutinleri gerçekleştiriyor olmamız bizi aynı yaşadığımızı zannetmemize sebep olabiliyor. Ama değil. Herkes kendi bilinç akışına göre, yaşam biçiminin verdiği etkilere göre yaşayabiliyor. Askere giden herhangi bir asker her ne kadar aynı eğitim rutinlerini yaşasa da, benzer aile yapılarına sahip olsa da yaşadıkları psikoloji, askerlik ortamını algılayış biçimleri onlara birbirinden alakası dahi olmayacak deneyimler yaşatabiliyor. Birisi savaşlardan gram etkilenmezken onlar için hiçbir şey ifade etmezken bir diğerine dışarıya çok belli edemeyeceği travmalar yaşatabiliyor. Biliyorum belki de buna herkes “e bunda ne var canım” diyebilir. Ama ben bunları önemsiyorum. Bir kere geldiğimiz şu hayatta travmaların etkisiyle sürünmek ya da zorunda kalmak bana çok acımasızca geliyor. Neden diye sorguluyorum çoğu zaman. İnsanlar neden bunu yaşamak katlanmak zorunda. Sihirli bir değneğim olsa muhabbeti var ya hani biliyorum çok gerçekdışı ama şu savaşları, zorunlu askerliği kaldırırdım kaldırmak isterdim. Bu eskiden bir ihtiyaçtı toprakları korumak, savunmak ya da sahiplenebilmek için. Ama bu hayatın farklı bir yanı gibi geliyor. İnsanların keyfini çıkarabilecekleri şu tek ömürlerini çürütebilecek bir etken gibi geliyor. Ölüm, kan, cinayet hoş bir şey değil. Daha birkaç gün önce bir köpeğin öldürüldüğü videoyu gördüm. İnsanın içi bunu bile kaldıramazken cesetlerle dolu bir savaş meydanını düşünmek, hayal etmek çok korkunç. Bu konuyu daha derinlikleriyle araştırmak incelemek istiyorum. Savaş neden var, insandaki bu vahşi ihtiyaç, bastırılmış bir takım hayvani duygular neden bu kadar yoğun? Gereği var mı gerçekten. Bilmiyorum belki çok polynna gibi bakıyorum. Ya da öyle görmeye çalışıyorum. Şuana kadar gelmiş sistemi kıramam, bu sisteme de alışığım ve kabullendim. Ama insanların bu vahşeti yaşamasını kaldırmak ve kabullenmek istemiyorum. Bu adil değil. “Hayat adil değil” sesleri geliyor kulağımın arkasından. Ama yaratılan bu sistemi neden kabul etmek zorundayım ya da zorundayız. Hiç kimse bu travmaları yaşamayı daha en başında hak etmiyor.