Bitmedi.

Bitiremiyorum.

Ve de bitiremeyeceğim.

Nasıl olacak gerçekten o işler? Hiçbir fikrim yok. Keşke bilebilsem. Bilinmezliğin kör kuyusunda önümü görmeye çalışmaktan sıkıldım. Zorluyorum olmuyor. Deniyorum olmuyor. Pes ediyorum yine olmuyor. 

Keşke biri nasıl ve ne şekilde olacağını öğretse. Bilinmezliği çözüme kavuşturmak benim başarabileceğim bir şey değil. Başaramıyorum. Söylediği kadar "harika" biri değilim. Öyle olsaydım daha mutlu bir insan olurdum ve bunları yazıyor olmazdım. Kederine ve kaderine bağlı, onlarla yaşamayı alışkanlığa dönüştürmüş biri olarak bu alışkanlıklarımdan kolay vazgeçemeyeceğim. Ondan kalan tek duygu olduğu için herhalde hüznüm ile kurduğum duyusal bağı koparamıyorum. Benden gitsin istemiyorum ama belli bir noktadan sonra gitmesi gerektiğinin de farkındayım. 

Nasıl olacak o işler?

Bilmiyorum ama ne olur anlatın, bilmek istiyorum. Sonuç her ne olursa olsun bilmek istiyorum. Bir daha asla nedenini sorgulamayacağım. Lütfen. Sadece bilmek istiyorum. Sonra da her şeyi geçmişte bırakmak istiyorum. 

Bir an var. Çok içten gelen, açığa çıkmasını engelleyemediğim ve sonrasında bir miktar rahatlatan bir an. Çok sevdiğim iki arkadaşımla yaz sıcağında Kadıköy'ün kalabalığı arasında yürürken "Nasıl hissediyorsun arkadaşım?" diye sordu biri. O ana kadar bu soruya ne kadar ihtiyacım olduğunu bilmiyordum. Doğru kişilerle arkadaş olduğumumdan da emin olduğum o an bir saniye bile dayanamayıp ağlamaya başladım. Katarsis gibi bir şey oldu sanırım.

"Ben sevilmeye layık biri değil miyim?" 

Bu soru o kadar istemsizce fırladı ki dilimden bana bunu hissettirmiş olmasına ayrıca öfkelendim. İyi ki yanımda çok sevdiğim arkadaşlarım vardı. Durup onlara sarılarak ağlayınca yanlış düşündüğümü anladım. Konu bu da değildi. 

Peki konu ne? Zamana bırakmaya ve anlayışla karşılamaya hazırım. Yeter ki konuşmaktan kaçmayalım. Birlikte bitirebiliriz. Tek başıma üstesinden gelemeyeceğim. Çok sevdiğim arkadaşlarım benim için zaten ellerinden geleni fazlasıyla yaptılar yanımda olmaları bile yeterliydi fakat çözüm onlarda değil biliyorum tek bir kişinin ellerinde. Umarım o da en kısa zamanda ihtiyacım olan yardım elini uzatır. 

Birlikte bitirebiliriz.