Atmışlar suya kızın bedenini,

salınıyor uzun kızıl saçları bir bayrak gibi.

Omuzlarında bir yanığın izleri,

cesedi gören denizciler sandı ilkte onu bir su iblisi, bir siren cesedi,

ölü suratındaki sakinlik ise asla andırmıyordu kötücül bir şeyi.

Gemiciler korktu onu gemilerine çekmedi,

dalgalarsa bir an bile tereddüt etmedi;

sürüklediler acı içindeki güzelliği,

huzurlu bir uyku uyuyabilsin diye dalgalanarak sallarken sireni, mırıldandılar parlak bir ninni.

Batsın istemiş onu atanlar belli ki; hiç var olmamış gibi.

Bedenindeki pullarda sönmüş hikayesi,

öylece denizine bırakılmayı dilemişti,

cellatları bilmeden gerçek kılmışlar bu dileğini.

Gören herkes suyun üzerinde süzülen halini,

acımaktan çok ürkmüş korkak denizciler gibi. Kimse çıkarmamış onu, çıkaran da olmayacak belli.

Ki zaten o bunu istemezdi.

Dalgaların sesiyle sürüklenmeye devam etti,

beğenmediği siması suyun arılığında yıkanarak ayın tatlı ışığında dans etti,

Elbet vardı bir kibri,

fakat gören herkes söyleyebilir ki;

onun sonunu getiren kendi kibri değildi,

denizcilerinkiydi.

O fark edilmeyeceğinin rahatlığıyla ortalıkta  dolanan bir sirendi, inanmazdı asla hakettiğine bir ilahiyi veya ninniyi,

yalnızca sessizce düşünürdü görevini.

Şimdiyse sessizliği, anlatır denizde kaybolanları korumak ve gizlemek için söylenen bir ilahiyi.

-ʚїɞ