Öncelikle kitap, okuyucusunu keskin bir biçimde ikiye ayırmayı başarmış. Kitaptan sonra insanlar ya çok ateşli bir şekilde yazarın söylediklerine katılıyorlar ve kendi yüzyılından ötesini görmüş olmasına hayranlık duyuyorlar ya da yine çok ateşli bir şekilde yazarın söylediklerine karşı çıkıyorlar, söylemlerini içi boş mantıksal tanımlarla doldurmaya çalıştığına dikkat çekiyorlar. Felsefe ile ilgilenenlerin, bir oturuşta bitirebileceği, ilgilenmeyenlerin ise, çok fazla felsefi birikim gerektirmediği için okumaktan korkmamaları gerektiği bir kitap. 

Kitapta ,okurken rahatsızlık veren cinsiyetçi, kadınları aşağılamaya-erkekleri yüceltmeye meyilli ifadelere rastlamak mümkün. Hem de bu ifadeler hiç hafife alınmayacak kadar fazlalar. Ancak bütün bunlara rağmen, kitabın yazıldığı dönemi (1818), yazarın gerek aşk yaşamında yaşamış olabileceği şahsi başarısızlıklarının gerek annesi ile ilgili yaşadığı problemlerin kitapla ilgili düşüncelerini biçimlendirmiş olabileceğini(?) göz önünde bulundurmanızı ve yine de sonuna dek okumanızı tavsiye ederim. Anlatılanların hepsine değil ama belki bir kısmına katılabileceğinize inanıyorum. Ayrıca kitabın sonunda, ''Schopenhauer'dan Seçmeler'' adlı bir bölüm yer alıyor. Bu bölümden de size hitap edecek bir şeyler bulabileceğinizi sanıyorum. 

Kitabın içeriğini de genel olarak özetlemem gerekirse; yazar, aşkın insanların gelecek nesilleri yaratması için doğanın düzenlediği bir yanılsama olduğunu ve bireylerin kusursuz çocuk yaratmak için kendilerinde var olan eksikliklerini aradıkları eşte bulmaya çalıştıklarını savunuyor. Bu görüşünü desteklemek için çeşitli örneklere yer veriyor. 

İki insanın arasında kurulan duygusal-cinsel bir ilişkinin sadece türü devam ettirmek üzerine olduğuna inanmayı reddediyorum. Bunu da çok romantik olduğum için değil, aksine sadece bunun üzerine dönen bir sistemi sadece mantık çerçevesinden baktığımda dahi rahatsız edici bulduğum için yapıyorum. Yukarıda da bahsettiğim gibi, eksik yanları olmasına rağmen bilgilendirici bir kitap olarak elinizin altında bulunabilir.

Kitaptan birkaç alıntı ile yazımızı sonlandıralım. 

''Mutlu evliliklerin pek az olduğunu hepimiz biliriz. Bunun nedenini, evliliğin temel amacının şimdiki kuşağın mutluluğu değil, gelecek kuşağın mutluluğu olmasında aramak gerekir. Ama, şefkatli ve sevgi dolu insanları kırmamak için şunu da söylemek isterim: Tutkulu cinsel aşkın, kimi zaman, kaynağı bambaşka bir duyguya eşlik ettiği de görülmektedir. Gerçekten de tutkulu cinsel aşk doygunluğa ererek ortadan kalktıktan sonra doğduğunu unutmamak gerekir. Aşk ile dostluğun birlikte bulunduğu hallerde, dostluk erkekle kadının, dünyaya getirilecek çocuk bakımından birbirini tanımayan ve birbiriyle uyuşan (cinsel aşk bunlardan doğmaktadır) fiziki ve manevi niteliklerinin; bireylerin kendi bakımlarından da birbirlerini tamamlayan karşıt mizaç ve ruh nitelikleri gibi ayrıca birbirlerine bağlı olmasından ve böylece yatkınlıkların uyumu için bir temel oluşturmasından doğmaktadır.''

''...hayatın gürültü patırtısına göz atacak olursak, bütün insanların, yaşamanın gerekleri ve zavallılıkları ile uğraştıklarını, bütün güçleriyle bu yaşamanın bitmek tükenmek bilmeyen gereksinimlerini gidermeye ve çeşitli acılarını uzaklaştırmaya çalıştıklarını ve buna karşılık, bu acı çeken varlığı daha bir süre devam ettirmekten başka bir şeyi ummaya bile kalkışmadıklarını görürüz. Bununla birlikte, bu gürültü patırtının içinde aşıkların, istek dolu bakışlarla birbirlerini süzdüklerini de görürüz. Peki bu bakışlar niçin gizli, ürkek ve kaçamaktır? Çünkü aşıklar, bütün bu yoksunluğu ve düşkünlüğü sürdürmek isteyen hainlerdir; onlar olmasa, yoksunluk ve düşkünlük sona erer. Aşıkların boşa çıkarmak istediği, tıpkı kendilerinden öncekilerin çıkardığı bu sonuca erişir işte.''