Ne tarafa dönersem döneyim, kaç kere uyanırsam uyanayım, uykuya her dalışımda yanımdaydın. Üstelik mutluydun sen de yanımda. Varlığın mutlu ediyordu beni ve benim varlığım seni...

Uzun zaman oldu yan yana vakit geçirip de iliklerimizde mutluluğu hissetmeyeli... Uzun zaman oldu seni bu geceki kadar çok gülerken görmeyeli...

Uyanıp da Ankara'nın gri bulutlarına bakınca, daha bir daraldı içim... Dizeler geldi aklıma:

Hey gidi Ankara hey
Beni de benzettin ya kendine
Astin suratımı resmileştirdin beni
Hey gidi Ankara hey
Beni de benzettin ya kendine
Yüzümde bürokrat gülümsemesi
İçimde politik çıkmazlar
Kaçinci askti tattigim aksamlarinda
Kızılay'da yürüyemeden el ele ayrıldığım
Bir gecelik duygu esnemesinde
Yalnızlığımla kendimi evime attığım
Tutamadigim mevsimlerini doya doya
Kaybettiğim kendimi herhangi bir sokağın
Herhangi bir ayrımında...

Ne çok severdin bu şiiri, nasıl severek okurdun...

Dönüp de bakınca uçsuz griliklere, benim de yüzüm asıldı, resmileştim sanki bir anda.
Oysa gece seninle uyumuş gibiydim uyandığımda...
Tek tek üşüştü düşünceler beynime...
Sanki mutsuzluk uyuşturuyordu beni...
Gecem ve gündüzüm bana şaka yapıyor gibiydi...

Uzun zaman oldu...