Serinin final filmi/bölümü 'Komşunun malına göz dikmeyeceksin.' öğretisi üzerine kurgulanmıştır.

Yıllardır görüşmedikleri babalarının ölümü üzerine bir araya gelen iki kardeş: Jerzy ve Artur. Babalarının pul koleksiyonun onlara sunacağı serveti düşünerek, hiç bilgilerinin bulunmadığı koleksiyonculuk dünyasına adım atmaya çalışıyorlar. Çalışıyorlar diyorum çünkü, başaramıyorlar. Karşılarına çıkan herkes, potansiyel birer dolandırıcı. İçlerinden 'en az' dolandırıcı olanı bulup, güvenmek zorunda kalıyorlar. Açıkçası yine de çuvallıyorlar.

Öyle ki, filmin sonlarına doğru iki kardeşin birbirinden şüphe ettiklerine şahit oluyoruz. Kan bağıyla birbirine bağlı olan iki insan, birbirlerinden kuşku duyuyorlar. Bu kuşkunun yersiz olduklarını anladıkları an: Ne acı.

Filmin öğretisi, komşunun malına göz dikmeyeceksin olmasına rağmen, filmin sonunda kazananlar bu öğretiyi çiğneyenler oluyor. Yönetmen aslında burada, 'anne ve babana saygılı olacaksın, onları onurlandıracaksın' öğretisini çiğneyen iki kardeşi, onuncu emri çiğneyen açgözlü pul koleksiyoncuları tarafından cezalandırıldıklarına dikkat çekmiş. 

Filmin açılışının, küçük kardeşin konser esnasında 10 emire taban tabana zıt sözlere sahip olan parçası ile yapılması da muazzam bir eleştiri. Aynı zamanda Kieslowski'nin diğer dekaloglardan farklı olarak bu filmde kara mizah unsurunu kullandığının sağlam bir örneği.

Ve bu filmle/bölümle birlikte Dekalog serisini bitirmiş oluyoruz. Sahip olduğu ünü sonuna kadar hak ettiğini düşündüren, özgün, zaman zaman sizi ters köşe yapan, inişli çıkışlı duygulara sahip bu seriyi ve daha nicesini bizimle buluşturduğu için, sanatını sonsuza dek takdir etmeye devam edeceğimiz Kieslowski'yi bir kez daha anıyoruz. İyi ki!