''Hafızası zayıf yetişkinler dışında, ergenlik kimsede tatlı hatıralar bırakmaz.''

Filmin adı, Fransızca'da 'okulu kırmak-serserilik yapmak' anlamlarına geliyor.

Ailesi tarafından 'gerektiği' gibi muamele görmeyen çocukların hikayeleri beni çok etkiliyor. Ama gerçek hayatta örneklerine sık sık denk geldiğimiz şeyler, bir filmde yüzümüze böyle çarpıldığında afallamamız çok normal. Herkes anne-baba olmak zorunda değil.. Film bir noktada bunu eleştiriyor. Filmdeki en keskin ikinci eleştiri ise, okul ve yanlış eğitim politikaları uygulayan eğitimcilere yönelik. 

Hepimiz sorunlarımızla farklı biçimlerle başa çıkarız. Hepimizin stratejisi farklıdır. Hem ailede hem okulda çeşitli biçimlerde ezilen bir çocuğun, içine kapanmak yerine asiliği tercih etmesi. Belki de asiliğe sığınması yaşı göz önüne alındığında onun için daha doğru bir tanımlama olacak. Antoine.. tam olarak böyle bir çocuk. 

Ailesi ve okul tarafından hizaya gelmesi için her acınası yol deneniyor. Özellikle sözlü, çoğu zaman da fiziksel şiddete maruz kaldığını görüyoruz. Bu şiddetin uygulayıcı kısmında, belirli aralıklarla annesi-babası ve öğretmenleri yer alıyor. Antoine'ın sıra arkadaşı Patrick dışında yakınlık kurduğu kimse yok. Antoine acınası derecede yalnız. Ve sadece çocuk. Aynı çocuk bir gün annesini babası dışındaki bir adamla fazla samimi biçimde gördüğünde, adımlarını hızlandırarak yanlarından geçiyor. Ertesi gün okula gittiğinde annesinin öldüğü mazeretini kullanarak bir takım durumların içinden sıyrılmayı deniyor. 

Bütün bu yanlış politikaların kurbanı olduktan sonra, Antoine'ın uyumsuzluk sorunu boy gösteriyor. Yalan söylüyor, okuldan kaçıyor, babasının bürosundan daktilo çalıyor, polislerle başı belaya giriyor, en sonunda bir ıslahevine gönderiliyor.

Film bittiğinde, Antoine'ı deniz kenarında görüyoruz. Kıyıdaki dalgalar ayak izlerini -kirli geçmişini- siliyor ve o kendisine yeni bir sayfa açmaya hazırlanıyor. Antoine'ın bakışlarını kamera ile buluşturduğu anda, sahne donuyor. Ve perde kapanıyor.

Ve işte filmden aklıma kazıdığım o sahne: Çocukların her birinin yüzünde okunmayı bekleyen ayrı anlamlar var. 

Yönetmenin 27 yaşında çektiği bu film, kimilerine göre kendi hayatından ve sorunlu geçen çocukluğundan izler taşıyor. İzleyecek olan herkese şimdiden iyi seyirler!