“Benim küçük kızıma...”

"Bu hayattaki en büyük acımı bu filmle paylaşmak istedim. Çok ağır olmaması için suya daldım."

 

Derin deniz dalgıcı ve sualtı yönetmeni Julie Gautier; son kısa filmi AMA'da, Venedik'te bulunan dünyanın en derin havuzunda 5 dakikalık şiirsel bir koreografi sergiliyor. Ama, Japonca'da inci dalgıçları için kullanılan bir terim ancak kelime anlamı ise deniz kızı. Gautier'in performansı da bir deniz kızını aratmayacak nitelikte.

 

AMA, beklenmedik acıların bir ürünü. Gautier, AMA için çalışmaya başladığında 15 yıl boyunca dans etmiyormuş. Kısa film için çalışmaya başladıktan 5 yıl sonra büyük bir acıyla karşılaşmasıyla film ortaya çıkmış diyebiliriz. Gautier'in hem yönetmenliğini hem de oyunculuğunu yaptığı filmin tamamlanması toplamda 8 yılı bulmuş.

 

Gautier'in filmi kızına ithaf etmesi ve 8 Mart'ta izleyicilerle buluşması gibi pek çok detay filmin aslında bir doğum komplikasyonuyla ilgili olabileceği hakkında ipuçları veriyor. Filmin sualtına çekilmiş olmasıyla, bebeğin anne karnındaki içinde bulunduğu amniyotik sıvıya bir gönderme yapılmış olabillir. Koreografiye baktığımıza ise Gautier'in hareketlerini bir doğum anı canlandırması olarak yorumlayabiliriz. Filmin başında gördüğümüz yağmur damlaları, Gautier'in bu acıdan dolayı döktüğü gözyaşlarını ifade ediyor olabilir. Daha sonra ise Gautier'i havuzun dibinde izliyoruz, filmin sonunda ise yükselerek yüzeye yaklaşıyor; bunu da bir nevi büyük acılar sonrası aydınlığa çıkışı sembolize etmiş olabilir. Uzun süren acıların getirdiği boğulma hissi, sonunda günyüzü ve derin bir nefes…

 

Gautier,  “Herkesin kendi deneyimlerine dayanarak kendince yorumlayabileceği bir hikaye anlatıyor. Zorla kabul ettirme yok, sadece öneri var.” cümleleriyle izleyicilerin filmden kendi çıkarımlarını yapmalarını istemiş.