Zamanların birinde birbirlerine delicesine aşık olan iki genç yaşarmış. Oğlan Pyramus, kız Thisbe'ymiş. Şimdilerin Karadut ağacının kırmızı meyveleri o zamanlar bembeyazmış. Ta ki bu iki aşığı görene kadar.

Duvardaki Çatlak

Thisbe Babil'in en güzel kızı, Pyramus en yakışıklı oğlanıymış. Pyramus ve Thisbe birlikte büyümüşler, yan yana evlerde oturmuşlar. Zamanla aşık olup evlenmek istemişler fakat onların aksine aileleri bu aşka karşı çıkmış. Onlar da her gece, iki evin arasındaki duvarda oluşan çatlakta gizlice buluşup birbirlerine olan aşklarını o küçük çatlaktan dile getirirlermiş.

Artık bu özleme dayanamayan genç aşıklar bir gece ansızın kaçmaya karar verirler. Ormanda koca bir dut ağacının altında buluşmak için sözleşirler. Thisbe o gece, ağacın altına Pyramus'tan önce varır. Thisbe ağacın orada avından yeni dönen kocaman bir aslanla karşılaşınca koşarak bir mağaraya sığınır ancak aslandan kaçarken eşarbını ağacın altında bir yere düşürür. Aslanın kanlı ağzı ise bu eşarba bulaşır. Oraya ulaşıp bunu gören Pyramus, Thisbe’nin öldüğünü düşünür ve kılıcını kalbine saplar. Thisbe bir süre sonra mağaradan çıkar, ağacın altına geldiğinde Pyramus’u kanlar içinde bulur. Bu acıya dayanamayan Thisbe de, aynı kılıcı gözyaşları içinde göğsüne götürür. Fakat kılıcı göğsüne saplamadan önce tanrılardan son bir dilekte bulunur. Bundan böyle dut ağacının beyaz meyvelerinin kırmızıya dönüşüp bu aşkı ölümsüzleştirmesini. Thisbe, bu son dileğinden sonra göğsüne dayadığı kılıç ile kendini öldürür. 

Ölümsüz Aşkın Simgesi

Dut ağacının gölgesinde yatan iki aşığın cansız bedenini gören tanrılar, o günden sonra bu ağacı Pyramus ve Thisbe'ye adamışlar. Dut ağacının meyveleri Pyramus'un kanının rengine dönüşmüş, yaprakları ise Thisbe'nin gözyaşlarına. O yüzdendir ki karadut meyvesinin lekesi ancak karadut ağacının yaprağı ile temizlenir. Yani Thisbe'nin gözyaşları ile.