Kanımızca, dünyada yaşananları sorgulamak ve ondan tamamen umudu kesmek arasında oldukça ince bir çizgi bulunmaktadır. Fakat ilki muhtemelen sizi acı bir psikolojik sona götürecekken, ikincisi ileride üreteceğiniz yaratıcı düşüncelerin temelini oluşturabilir. Kısaca, bir şeyden sıkılmak ve yorulmak, o şeyin yerine ne geçeceği hakkında düşünürken kuracağınız sayısız hayali doğurabilir. 90'lı yıllara dönüp bakıldığında da görülebileceği üzere, o zamanın Dinosaur Jr. ve Sonic Youth gibi gruplarının yaptığı şey tam olarak budur. Onlar aslında yıllar boyunca sadece rahatsızlıklarını ve sorgulamalarını kıpır kıpır, yerinde duramayan ses dalgalarına dönüştürmüşlerdir. Bu aslında çok da ender olmayan, kurnaz şablonu takip eden Columbus, Ohio'lu dörtlü didi de yakın zamanda yayınlanan ikinci stüdyo albümleri "Like Memory Foam"da punk'ın o sabit fikirli güç gösterisinden kaçınıp, siyasete dayalı huzursuzluklarını dinleyicilerine armonik bakımından zengin ve melodik olan gürültülü pop-rock'ın sularında açılarak aktarmayı tercih etmiş. Hem politik, hem son derece kişisel olan bu albüm, bir yandan ayrılık ve aşk şarkıları ile kalbinizi yumuşatırken, bir yandan da tutucu politik görüşlerin ekstremliğini tahrip etme isteği ile etrafınızı saracak. İster kişisel hayatımızla alakalı olsun, ister global seviyede olsun; öfke ve keder, vücudumuzda -kaynağı fark etmeksizin- az çok aynı etkiyi bırakır. Üç ayrı vokalistten oluşan didi, bu üç farklı sesin birbiriyle oluşturduğu kontrast sayesinde şarkılarında bahsettiği ağır konular ile dinleyicilerini yormamayı başarabiliyor. Kevin Bilapka Arbelaez, temiz bir vokalle şarkı söylemek ile yardım çağırıyor gibi çığlık atmak arasında oldukça dengeli bir biçimde gidip gelirken, Meg Zakany'nin ses tonunun bıkkın güzelliği ve Leslie Shimizu'nun hepsinin üstünde süzülen vokalleri kadraja giriyor bir anda. Birbirlerinden keskin bir şekilde farklı olan kişiliklerinin parçaların vokallerine yansımasının bu denli renkli ve uyum içinde duyulması, kalıplanmış rock gruplarının solistlerinin tüm gücü elinde tutmasına da bir tür başkaldırı âdeta. didi'nin üyeleri, albüm boyunca size depresyonu ve acıyı hissettirmenin dışında, hayatta her zaman üçüncü bir opsiyon olan kahkaha atmanın varlığının farkında olduklarını anlatmaya çalışıyor. "Like Memory Foam"da, müzikleri ile dünyaya karşı hissettiğiniz o öfkeyi alıyor ve sizden uzağa doğru süpürüyorlar. Kaynaklar: 1