Sene 2013 ve Logic mahlaslı rapçi Sir Robert Bryson Hall III, iyi bir rapçi.
Bunu söylemek için mixtape üçlemesine (Young Sinatra, Young Sinatra Undeniable ve Welcome To Forever) azıcık dahi kulak kabartmak yeterli: klasik hiphop beatlerinin üzerine kafiye ardına kafiye dizen, tutkulu ve hırslı bir kelime ustası. Bu durum 2014’teki çıkış albümü ile daha da şekillenmişti: Under Pressure. 2015’te de dünyadan yeni bir yaşam yerine kaçış gibi ilginç bir uzay çağı kurgusu işleyen konsept albümü The Incredible True Story’i yayınladı.
Bu noktaya kadar Logic, hala sanatçı olarak orijinallikten uzak olsa da (iki konsept albümü de Kendrick Lamar albümleri gibiydi) o sıralarda şarkılarında anlattığı şeyler bir nebzede hem kendinden bir şeyler aktarıyordu, hem de bir şeyler anlatıyordu. Buraya kadar Logic’in büyük bir reklam başarısı da yakalamadığını belirtmek lazım.
Sene 2016 ve Logic mahlaslı Sir Robert Bryson Hall III, ortalama bir rapçi.
Old-school melodisinden yeni dönemin trap sound’una uygun olarak ansızın çıkardığı Bobby Tarantino projesi, kalitede sulandırılmış olsa da daha rahat dinlenebilir bazı şarkı yapıları içeriyordu. Albümde bir şarkıda 3. albümünün, Kanye West’in Graduation'ı gibi olacağını söylüyordu.
Yanılmadı da, fakat Kanye West’in Graduation sonrası değişimi ne kadar pozitifse, Logic’in dönüşümü o kadar acı verici oldu.
Logic’in ana akıma patladığı albümü Everybody, 2009 çıkışlı bir kısa hikayenin adaptasyonu olarak reankarnasyon, yaşam, kader, ırk, din, gezegen, sosyal medya gibi aklınıza ne gelirse onu içeren özensiz bir manifestoydu. Logic’in teknik yeteneği inkar edilemez olsa da özensizliği devamlı nükseden bir durum oldu. İntihar konusunda bir kamu spotu gibi olan 1-800-273-8255 isimli şarkısıyla Grammy kazandı. Sonra Bobby Tarantino 2 geldi. Ardından Logic, aldığı yön ile eski hayranlarının tepkisine maruz kalınca mixtape üçlemesine nazire olarak eski tarzına uygun fakat eski tarzının ihtişamından eser bırakmamış YSIV projesiyle geldi. Sonra çok satan romanı ile aynı adı taşıyan bir indie rock hip- hop albümü Supermarket geldi.
Tam işler daha da kötüleşemez, Logic ününün altında daha da ezilip tiplemeye dönüşemez, yeteneğini daha da harcayamaz derken hep daha kötüsü geldi. Ve 2019 itibariyle Logic mahlaslı rapçi Sir Robert Bryson Hall III, kötü bir rapçi.
Albümden önce Logic bunun kendi kişisel yolculuğundan, düşüncelerinden, anılarından bir parça olacağını söylemişti. Kabul edelim albümün, albüm ile aynı adı taşıyan teklisi bizi buna inandırdı. Sonra Keanu Reeves ve Eminem düeti olan Homicide geldi. Logic kariyerinin erken vakitlerinde iyi bir söz yazarı olarak tanınmışken bu albümde kafayı öne eğdiren, sinir bozan anlam verilemeyen şarkı sözlerinden geçilmiyor. Keanu Reeves'de “Oyun falan oynamıyorum eğer Fortnite’dan bahsetmiyorsak” diyor. Eminem düeti ise 2019’da hala hızlı rap yapmak eşittir iyi rap yapmak yanılgısına antitez olmaya çalışan başarısız bir deneme. Üstelik son 2 mixtape projesinde devamlı olarak trap yapıları kullanan Logic’in bu konuda yeni dönem çağdaşlarına laf atması ve dalga geçmesi çok ikiyüzlü ve mantıksız duruyor. Ünlü olma hevesine yüzeyden değiniyor. Clickbait şarkısı modern müzikte sosyal medyanın ve uyuşturucuların etkisini başarısız bir şekilde anlatıyor:
“I don't do the Breakfast Club 'cause Charlamagne is shameless
That's the only one I leave out when I run my bases
Do your research 'fore you call somebody homophobic
You make a living off of controversy and you know it
I ain't that type of artist, respect my name and we can talk about it
I'd suck a dick just to prove it ain't that way (Nigga, what?)”
Bunlar yine de facia değil. Fakat, ününün zirvesine adı intihar önleme hattının numarası olan bir şarkıyla ulaşan bir sanatçının, zihinsel hastalıklara karşı daha duyarlı olmasını beklersiniz değil mi? Yanıldınız. Albümün Mama/Show Love ile birlikte nadir parlayan noktalarından Pardon My Ego’da “Ben Bipolar değilim, Kanyeyi gördükçe olmayı diliyorum/ çünkü bu mükemmelik seviyesi en fenası”.
Logic kazansa da kaybediyor gibi. Artık şaka olmayı bırakan “Babam siyahtı, ben çift ırklıyım” esprisini uzatmasından tutun, babası ve Will Smith ile yaptığı korkunç düetlere, G- Eazy ile kim daha basit olabilir yarışmasına, tüm albüm boyunca bir tane bile düzgün nakarat söyleyememesine katlanabiliyor; ünün getirdiği para, sosyal medya, modern dünya ve toplum üzerine aşırı banal ve ilham vermeyen basit şarkılar dinlemeyi seviyorsanız bu albüm tam size göre. Sanırım bardağın azıcık bir dolu tarafı varsa o da Logic’in uzun zamanlı prodüktör dostu 6ix’in üstlendiği prodüksiyonun istikrarlılığı ve kalitesi olabilir.
Logic, kendi yarattığı imajın karikatürü olmuş durumda. 2019’da bir rap albümünde yapılmaması gereken neredeyse her şeyin kutusuna bir tik atarak, uzun süredir çıkmış en kötü projelerden birine imza atıyor. Lütfen siz de benim gibi erken dönem Logic dinleyicilerindenseniz, hiç zahmet etmeyin, bu albümü dinleyip hatıranıza yazık etmeyin.
Sene 2016 ve Logic mahlaslı Sir Robert Bryson Hall III, ortalama bir rapçi.
Old-school melodisinden yeni dönemin trap sound’una uygun olarak ansızın çıkardığı Bobby Tarantino projesi, kalitede sulandırılmış olsa da daha rahat dinlenebilir bazı şarkı yapıları içeriyordu. Albümde bir şarkıda 3. albümünün, Kanye West’in Graduation'ı gibi olacağını söylüyordu.
Yanılmadı da, fakat Kanye West’in Graduation sonrası değişimi ne kadar pozitifse, Logic’in dönüşümü o kadar acı verici oldu.
Logic’in ana akıma patladığı albümü Everybody, 2009 çıkışlı bir kısa hikayenin adaptasyonu olarak reankarnasyon, yaşam, kader, ırk, din, gezegen, sosyal medya gibi aklınıza ne gelirse onu içeren özensiz bir manifestoydu. Logic’in teknik yeteneği inkar edilemez olsa da özensizliği devamlı nükseden bir durum oldu. İntihar konusunda bir kamu spotu gibi olan 1-800-273-8255 isimli şarkısıyla Grammy kazandı. Sonra Bobby Tarantino 2 geldi. Ardından Logic, aldığı yön ile eski hayranlarının tepkisine maruz kalınca mixtape üçlemesine nazire olarak eski tarzına uygun fakat eski tarzının ihtişamından eser bırakmamış YSIV projesiyle geldi. Sonra çok satan romanı ile aynı adı taşıyan bir indie rock hip- hop albümü Supermarket geldi.
Tam işler daha da kötüleşemez, Logic ününün altında daha da ezilip tiplemeye dönüşemez, yeteneğini daha da harcayamaz derken hep daha kötüsü geldi. Ve 2019 itibariyle Logic mahlaslı rapçi Sir Robert Bryson Hall III, kötü bir rapçi.
Albümden önce Logic bunun kendi kişisel yolculuğundan, düşüncelerinden, anılarından bir parça olacağını söylemişti. Kabul edelim albümün, albüm ile aynı adı taşıyan teklisi bizi buna inandırdı. Sonra Keanu Reeves ve Eminem düeti olan Homicide geldi. Logic kariyerinin erken vakitlerinde iyi bir söz yazarı olarak tanınmışken bu albümde kafayı öne eğdiren, sinir bozan anlam verilemeyen şarkı sözlerinden geçilmiyor. Keanu Reeves'de “Oyun falan oynamıyorum eğer Fortnite’dan bahsetmiyorsak” diyor. Eminem düeti ise 2019’da hala hızlı rap yapmak eşittir iyi rap yapmak yanılgısına antitez olmaya çalışan başarısız bir deneme. Üstelik son 2 mixtape projesinde devamlı olarak trap yapıları kullanan Logic’in bu konuda yeni dönem çağdaşlarına laf atması ve dalga geçmesi çok ikiyüzlü ve mantıksız duruyor. Ünlü olma hevesine yüzeyden değiniyor. Clickbait şarkısı modern müzikte sosyal medyanın ve uyuşturucuların etkisini başarısız bir şekilde anlatıyor:
“I don't do the Breakfast Club 'cause Charlamagne is shameless
That's the only one I leave out when I run my bases
Do your research 'fore you call somebody homophobic
You make a living off of controversy and you know it
I ain't that type of artist, respect my name and we can talk about it
I'd suck a dick just to prove it ain't that way (Nigga, what?)”
Bunlar yine de facia değil. Fakat, ününün zirvesine adı intihar önleme hattının numarası olan bir şarkıyla ulaşan bir sanatçının, zihinsel hastalıklara karşı daha duyarlı olmasını beklersiniz değil mi? Yanıldınız. Albümün Mama/Show Love ile birlikte nadir parlayan noktalarından Pardon My Ego’da “Ben Bipolar değilim, Kanyeyi gördükçe olmayı diliyorum/ çünkü bu mükemmelik seviyesi en fenası”.
Logic kazansa da kaybediyor gibi. Artık şaka olmayı bırakan “Babam siyahtı, ben çift ırklıyım” esprisini uzatmasından tutun, babası ve Will Smith ile yaptığı korkunç düetlere, G- Eazy ile kim daha basit olabilir yarışmasına, tüm albüm boyunca bir tane bile düzgün nakarat söyleyememesine katlanabiliyor; ünün getirdiği para, sosyal medya, modern dünya ve toplum üzerine aşırı banal ve ilham vermeyen basit şarkılar dinlemeyi seviyorsanız bu albüm tam size göre. Sanırım bardağın azıcık bir dolu tarafı varsa o da Logic’in uzun zamanlı prodüktör dostu 6ix’in üstlendiği prodüksiyonun istikrarlılığı ve kalitesi olabilir.
Logic, kendi yarattığı imajın karikatürü olmuş durumda. 2019’da bir rap albümünde yapılmaması gereken neredeyse her şeyin kutusuna bir tik atarak, uzun süredir çıkmış en kötü projelerden birine imza atıyor. Lütfen siz de benim gibi erken dönem Logic dinleyicilerindenseniz, hiç zahmet etmeyin, bu albümü dinleyip hatıranıza yazık etmeyin.
Yorum Bırakın