Eskiyi neden özlüyoruz diye kendimize sorduğumuzda içimizde bir yerlerin acıdığını hissederiz.

Peki neden ? Eskiye özlem eskiden beri var ve var olmaya devam edecek gerçek bir olgudur.

Geçmişimizde bıraktığımız günlerin geri gelmeyeğini bilmemiz , şöyle bir dönüp baktığımızda aklımızdan bir film şeridi gibi geçen anılar 

acıtıyor bizi , bunu Dostoyevski şöyle açıklıyor ; '' Anıların güzel olanları da, kederli olanları da insanı hep hüznlendirir. ''

Artık dünyamız büyük bir değişim içerisine girdi ve değişiyoruz ve değişmek zorundayız.

Eğer değişmessek uyumsuzluk , huzursuzluk, mutsuzluk peşimiz asla bırakmıyacak. 

Biz eskiden var olan güveni , saygıyı , samimiyeti özlüyoruz . Şimdi herkes birbiri ile çıkar için birlikte onunla arkadaş olmam bana ne kazandıracak

diye düşünüyoruz . Biz aslında eskiden var olan hisleri özlüyoruz  bağları özlüyoruz . Çünkü artık hissizleştik 

Kimse mutlu değil herkes hayata tutunmanın savaşını veriyor, bu savaş içinde dışarıyada sahte yüzümüzü gösteriyoruz .

Herkes her şeyin bu kadar farkında olup sadece izliyor çünkü yapacak başka çaremiz yok .

 

                                                                                            N.S