Namık Kemal; yurtseverlik, hürriyet, millet kavramlarına bağlı bir Tanzimat Devri aydınıdır. Hatta bu kavramları Türk fikir hayatına ve edebiyatına sokan kişi olarak kabul edilir. Onu devrinin yazarlarından ayıran en önemli özellikleri; kavgacı kişiliği, akıcı ve parlak üslubudur.

 Edebiyatta batılılaşmaya ilk adım atan Şinasi ile tanışması hayat ve sanat görüşünü değiştirdi. Batı edebiyatını öğrenmeye başladı, ilgisi nesre yöneldi. İlk defa Şinasi'de gördüğü "hak, millet, vatan, hürriyet, millet meclisi" gibi kavramları yaygınlaştırdı. Şinasi, Tasvir-i Efkar gazetesini Namık Kemal'e bırakıp Fransa'ya gidince Namık Kemal, tek başına gazeteyi çıkardı. Namık Kemal gazetesinde, hükümetin aleyhine şiddetli makaleler yayımladı. 'Şark Meselesi' üzerine yazdığı bir makale, gazetenin 1867'de kapatılmasına ve kendisinin Erzurum'a vali muavini olarak atanmasına yol açtı. Fakat Namık Kemal, Erzurum'a gitmek yerine Ziya Paşa ile Paris'e kaçtı. Mustafa Fazıl Paşa desteği ile Londra'da 'Muhbir' adlı gazeteyi çıkardılar fakat Namık Kemal, Ali Suavi ile anlaşılmazlıktan ötürü gazeteden ayrıldı. 

 Sürgün edildiği yerlerde de eserler yazmaya devam etti. Gelibolu'da 'Vatan yahut Silistre' adlı tiyatrı oyunu, Midilli'de 'Vavelya, Murabba, Vatan Mersiyesi, Celaleddin Harzemşah' adlı eserler yazmıştır. Ayrıca Ziya Paşa'nın Harabat adlı divan şiiri antolojisinin ilk cildini eleştirmek amaçlı 1876'da Tahrib-i Harabat'ı yazmıştır.

 Sakız Adası'nın kuru havası nedeniyle rahatsızlanan Namık Kemal, 2 Aralık 1888 yılında hayatını kaybetti.  

 Haberlerde okuduğuma göre de torunu Yaprak Öz, dizelerini düşünmeye başladığı zaman eğer yanında kağıt yoksa gömleğinin kollarına yazdığını belirtmiştir