İtalya İmparatorluğu 1.Dünya Savaş'ında özellikle Avusturya Macaristan İmparatorluğu'na karşı elde ettiği başarıların mükafatını alamadığını düşünüyordu. Bu düşünce halk tarafından yoğun bir şekilde dillendiriliyordu. İtalyanlar genel olarak "Savaşa neden girdik, bir kazancımız olmadı" deyip İngiltere ve Fransa'ya karşı mesafeli bakmaktaydılar. İtalya'nın içine girdiği ekonomik girdap ve tahribat ülkede sol hareketin yükselmesine zemin hazırladı. Sosyalist işçi ve milislerle savaşması için 1920'lerin başında asker ve yerel yöneticilerin desteğiyle kurulan yeraltı örgüt "Squadrismo" İtalyan Faşist Hareketi'nin temellerini attı. Ardından milliyetçi aydınlar, eski ve aktif ordu subayları, köylü ve taşradaki işçi sendikalarına karşı çıkan toprak zenginlerinden destek gördüler. İtalyan Faşist Hareketi tabanda etkili olmasa da sokakların ve otoritenin kontrolünü ele geçirmeye başlamıştı. 1919'da yapılan seçimleri Sosyalist Parti'nin büyük oy artışı Kara Gömlekliler için bardağı taşıran son damla oldu. Solun ve işçi sendikalarının güçlenmesinden rahatsız olan asker ve zengin sınıf kendine alternatif olarak Ulusal Faşist Parti'nin içinde konumlandırdı.  Ülkede fabrika grevleri, köylü direnişleri ve sağ sol çatışmaları baş göstermeye başladı. Yaşanan karışıklık bu desteği pekiştirdi. Bu destek her geçen gün katlanarak arttı. Bu destekten güven bulan Mussolini sosyalistlere savaş ilan etti. Bu amaç dahilinde sokaklarda terör estirip, fabrikalarda katliamlar yaptılar. Bu süreçte fabrikalarda, sokaklarda ve okullarda 300'ün üstünde siyasi cinayet işlediler. Sendikalı işçilere ve grevlerine saldırarak katliamlar yaptılar. Bu süreçte İtalyan polisi ve ordusu açıkça faşistlerin tarafını tutarak olayları bastırma emirlerini uygulamadı.

,

İtalya ikiye bölünmüştü, bu bölünmüşlük coğrafi olarak bile şekillenmişti. İtalya'nın Kuzey Bölgesi Sosyalistlerin kalesi iken Güney İtalya'da bir o kadar milliyetçilerin kalesiydi. 1921'de faşistlerle işbirliği yapan liberaller ve muhafazaklardan oluşan "anti-sosyalist koalisyon" seçimleri kazandı ve Mussolini parlementoya girmeyi başardı. Faşistler büyük bir oy artışı yaşayarak 35 sandalye elde ettiler. Faşistlerin 1921 yılının sonunda üye sayıları 320 bine dayanmıştı. Sosyalistlerin güçlü olduğu şehirlere paramiliter güçleriyle saldırılar yapıp, belediye binalarına zorla el koyuyorlardı. 24 Ekim'de büyük bir miting kararı alan Mussolini 60 binden fazla Kara Gömlekli destekçisine açık açık iktidarı zorla ele geçireceklerini açıkladı. İtalya hükümetinin yaşananlara tepkisiz kalması, daha doğrusu yol göstermesiyle tam da bu dönemde Benito Mussolini "Kara Gömlekliler" adındaki paramiliter güçler ile Güney İtalya'da bulunan Napoli'den Roma'ya yürüyerek darbe gösterisi yaptı. İtalya hükümetinin sosyalistlere ve işçilere karşı Faşist saldırıları görmezden gelmesi Mussolini'yi planları için daha çok cesaretlendirdi. Darbe girişimi işçi sendikalarına karşıt olan büyük şirketler tarafından desteklendi. Hatta bu şirketler ve İtalyan zenginleri Faşistlere yoğun bir maddi desteği de esirgemediler.  Mesaj çok açıktı faşistler pasif politikalardan ve Avrupa'nın yumuşak karnı olmaktan bıkmıştı. Beraberinde ülkeyi sosyalistler ve desteklediği işçi sendikalarına bırakmayacaklardı. Hayallerindeki "üstün İtalyan" milletini yaratacak ve zengin sınıfın çıkarlarını korunacaktı. Başarılı da oldular. 

Ekim 1922 sonlarında yaşanan olaylardan tedirgin olan Kral III. Vittorio Emanuele iç savaş senaryosundan çekinmekteydi. Başbakanın son çare olarak Kara Gömleklilerin yarattığı faşist şiddete karşı askeri harekat yapma önerisini imzalamadı. Kral 29 Ekim günü ordu, iş dünyası ve sağ kanat tarafından yoğun destek gören Mussolini'ye tam yetki verdi. Bu faşistler için bir zaferdi. 25 binden fazla Kara Gömlekli Roma sokaklarında gövde gösterisi yaptı. Kral, yaşanan toplumsal krizi durdurması için krizi yaratan kişiye yetki vermişti. Mussolini artık ülkeyi demir yumrukla yönetmeye başlayacaktı. İktidar döneminde baskı rejimini meşru hale getirdi. 1924 Seçimleri İtalya için büyük bir dönüm noktası oldu. Seçimde yapılan hile ve usulsüzlükler Mussolini'nin diktatörlüğünü pekiştirdi. Hatta seçimde yaşanan hileyi gündeme getiren sosyalist politikacı Giacomo Matteotti kaçırılarak öldürüldü. Mussolini artık sesi çıkanı hapis veya öldürerek sindireceğini açıkça ilan etti. Faşist iktidar yıllar boyunca kamu içinde güçlendi ve devletin kendisi oldu. Kral korkudan Mussolini'yi yine görevden alamadı. Muhalif kanat meclisten ayrıldı. Peş peşe yaşanan siyasi cinayetler Mussolini'ye daha çok güç verdi. 1930'ların ortasına kadar siyasi cinayetler ve katliamlar devam etti. Çok sayıda aydın ya hapse atıldı ya da öldürüldü. Kısa sürede meclisten geçirdiği yasalarla ülkeyi polis devleti haline getirdi. Muhalif gazete ve yayınevlerine sansür getirildi. Başta sosyalist partiler olmak üzere rejimine karşı gördüğü partileri kapattı. Sendikalaşmayı kanun dışı ilan ederek işçi hareketlerini sermayaye karşı sindirmeyi başardı.  Mussolini rejimi karşısında korkanlar ya sessizleşti ya da faşistlerin tarafında kenetlenmeye devam etti. Mücadeleye devam edenler 2.Dünya Savaş'ında isimlerini sıklıkla duyacağımız İtalyan Partizanlarının temellerini atan yeraltı örgütleri kurdular. Tüm bu yaşananlar Avrupa'da diğer faşistlere cesaret verdi. Yakın bir zamanda Almanya'da aynı kaderi yaşayacaktı. Hitler Kara Gömlekliler'den etkilenip ileride SS adıyla bilinen Schutzstaffel örgütünün temellerini atacak Sturmabteilung milis gücünü kuracaktı.