Bu yaşıma kadar hayat hakkında çok fazla tecrübe edindiğimi düşünmüyorum,sanırım bunu hiçbir zaman düşünmeyeceğim.Biraz sistem hakkında konuşmak istiyorum,benden bu konuda daha tecrübeli insanlar ya da farklı düşünceleri olan insanların bazı satırları okurken eksik ve farklı bulacağı noktalar olacağını biliyorum.Onları kesinlikle yorumlara bekliyorum.Farklı düşüncelerin de kendini ifade etmesiyle ,alışılagelmiş cahil mutluluğu ve ben oldum düşüncesinin ister istemez uzaklaşacağını biliyorum.Sistemin ben toplumlarda yarattığı etkilerden ziyade bireylerde yarattığı etkilere değinmek istiyorum.Aslında birbirine çok uzak şeyler değiller.Benim için her ne kadar bireysellik daha ön planda da olsa toplumsallıktan tamamen uzaklaşamayacağımızı bildiğim için birey yaşamına etki etmesinin olağan olduğunu düşünüyorum.Öncelikle sistem toplumda bir var olup ilerleyen düzen yaratmak istiyor.İnsanların da buna katiyyen uymasını,uymazsa yalnızlaşacağını,toplum tarafından dışlanıp mutsuzlaşacağını ve eninde sonunda kaçıp tekrar kendisinin kucağına atlayacağımızı bilmemizi istiyor.Durum gerçekten böyle mi,tartışılır.Ha bunu kimler oluşturdu,elbette biz insanlar oluşturduk.Bu yüzden sisteme soyut bir kavrammış gibi bakmayı bırakmak gerekiyor.İnsanların bunu neden oluşturdukları da aslında belli bir bakıma,nerede çokluk o kadar bokluk düşüncesi diyebiliriz.İnsanların tektipleşmesi onlara yöneticilik yapmaya çalışan siyasilerin(sadece siyasi değil birçok konuda yöneticilik olur) işini kolaylaştıracak ve daha fazla el üstünde tutulmasını sağlayacak.Bu da aslında bir bakıma insanların gündemde kalma ve ilgi görme çabaları ve tabii ki işin içinde maddiyat da var bunlardan vazgeçilmemesi demek.Bunun değişmesi mümkün mü diye soracak olursak elbette mümkün.Sonuçta  küçük yaştan büyüyene dek köreltilmediğimiz sürece düşünebilen varlıklarız.Düşünmek de değil sorgulayadabilen varlıklarız,bir şekilde bir şeylerin gidişatının normal olmadığının farkına erken veya geç varabilen varlıklarız.Belirli idealler belirlediğimizde bunların gerçekleşmemesini isteyen sistem ve yöneticilerinin oyunlarına bu durumda gelmememiz gerektiğini düşünüyorum.Gerçekçi karamsarlık iyidir,iyi olmasına ama insanın kendi için gerçekten bir şeyler değiştirebilmesi mümkün.Ben karamsarlığı toplumu değiştirmekte savunurum.Bu yola çıkan insanların başarısızlıklara uğrayıp kendine yöneldiğini görüyorum.Buna ben de dahilim.Sadece bize yeterince hedeflerimize ulaşamayacağımızı düşündürten sisteme karşı havlu atmamamız gerekiyor özellikle dinamiği hızlı değişen dünya düzeninde havlu atmamız kadar saçma bir şey olamaz.Bu biraz da bilgisizlik ve sorgulamamaktan da kaynaklanıyor.İnsanlar yöntemleri kendi aklına gelenler ve bildiklerinden ibaret sanıyor.Ben buna sonuna kadar karşıyım.Önereceğim her daim bireysel olarak umutsuzluğa kapıldığımızda farklı yollara başvurmaya yönelmemizdir.Her birey bunu kendi için yaparsa kimsenin başkalarını düşünmesine gerek kalmaz.Farklı yollar,farklı düşünceler ve farklı bilgiler sonucunda insan yaşamdaki bilginin sınırsız ve ihitmallerin sonsuz olduğunun farkına varır.Her daim gülüp ışık saçmalıyız demiyorum.Sadece gülüp ışık saçtığımız anların her ne kadar o anlık olduğunun farkındaysak bunu aksi düşünceler için de yapmamız gerektiğini düşünüyorum.Sanırım söyleyeceklerim bu kadar,yazmak konusunda fazla tecrübeli değilim.Okuduysanız teşekkürlerimi borç bilirim.Saygılar ve iyi günler.