Sizinle yaşadığım sanıclı acılı ama aslında hakettiğim bir olayı paylaşmak istiyorum. Bundan 7 ay önce hoşuma giden birine mesaj atmam ile başlıyor. Sonuçta Eskişehir kimseyle ciddi düşünmüyorsun çünkü herkese takılma kafasıyla bakıyorsun neyse. Mesaj atıyorum ve o gece pub'a çağırıyorum doğal olarak gelmiyor ve ben takmıyorum. İlerleyen zamanda hala takipleşiyoruz ve daha çok hoşuma gitmeye başlıyor. Tabi ben dobra biriyim içimde tutmayı fazla sevmem. Sohbet muhabbet derken konuşmaya başlıyoruz ama ben flört olarak görüyorum. Kimse kolay kolay akşamları iki üç saatini birbirine ayırmaz. Konuşma ilerleyerek ilk buluşmaya kadar geliyor. Buluşuyoruz 6:45 de oturuyoruz ben biramı yudumluyorum herşey güzel giderken ağzından ya biz arkadaş değil miyiz anlat ben dinlerim lafı çıkıyor. Tabi ben kafamda hiç böye kurmadığım için ilk başta anlayamıyorum ilk buluşma sonuçta çekinyor gibi düşüncelere dalıyorum. Lafın uzun kısası birlikte vakit geçiriyoruz ama eskisi gibi konuşmalar kalmıyor. Eskişehirde ben düzgün birinle karşılaşacağımı düşünmezdim. Hala inanmıyorum ama karşılaşmıştım. İlk zamanlardaki hoşlantı yerini bende sevgiye bırakıyor. Karşımda böyle bir insan göremiyorum çünkü 7 ay önceki yaklaşımım hatalıydı. Unutmaz tabi karşındaki insan diğerleri gibi değil. Bir gün bana neden arkadaş gibi yaklaştığını ve şans vermediğini öğreniyorum. Sırf ilk yaklaşımım yüzünden ee haklı tabi. Aslında burda yine bir hoşlantı var kendime yakıştıramıyorum. Bundan önceki hayatımı düşünüyorum aslında kırıldıkça kırmışım. Bir zamanlar iyi biri olduğumu şimdilerde ise dejenere olduğumu fark ediyorum. Bu süreçte kendimi tanımaya çalışıyorum.

Aradan iki ay geçiyor eskisi gibi samimi değiliz. Bir şekilde yine konuşuyoruz ve buluşuyoruz. Bakıyorum başka biriyle konuşmaya başlamış kalbim o kadar buruk ki anlatamam. Aradaki zamanı yine atlıyorum bir şekilde ben devam ediyorum. Konuştuğu kişi yine affedersiniz ama yavşak çıkmış. Onu bana anlatarak ağlıyor bak bu konuşmasından daha acı bir durum neden diye sorarsanız, ben bu süreçte kendimi tanmaya, geliştirmeye ve benliğime inmeye çalışıyorum. Yaptığım yanlışlardan dönemeye çalışıyorum. Hayat bir şekilde devam ediyor. Her gün işe gidiliyor ama bazı günler sadece bedenen ordasın. Zaman akmaya devam ediyor ve artık içimde tutmak istemiyorum. Benimle çok iyi de arkadaş olmak isteyen kim, zamanla hoşlantı sevgiye dönüşmüşken. Artık içimde tutmak istemiyorum ve son bir kez mesaj atıyorum. Belirtmek istediğim ya bir sonun gerçekleşeceği yada bir başlangıcın olacağı o mesaja.

Belki kendimi ifade etmemenin en iyi yolu budur bilmiyorum… Hata yaptım hatamın farkındayım sana teşekkür ediyorum bunun farkına vardırdın. Kendime çekin düzen veriyorum. Bir zamanlar iyi biriydim iyilik damla damla düştü gözelerimden. Eskisi gibi değilim bana senin gibi olamayı öğret bunu istiyorum. Doğru biri olmak istiyorum. Anlatamıyorum dilim dönmüyor anlatmaya ama iyi ki seni tanıdım hayatımda sen olsan da olmasanda en sonunda doğru yolda olacağım. Diyorum bu bende kolay kolay olmuyor ama ilk baştaki hoşlantı sevgiye dönüştü. Yanında olmak isterim ama lütfen bu çabamı gör çaresizim gözlerim kırmızı senden gelecek güzel bir sözü bekliyorum. Bilmiyorum belki bir sonun yada bir başlangıcın mesajı olacak bu ama içimde tutmak istemedim. Her şeyde vardır bir hayır. Böyle devam etsin istemiyorum üzülüyorumm. Yaşamak için unutmak lazımmış yaşanmışlıkları. “ bir kere yanlışa düşen iyi bir insan olamaz ” de çekinme, beni öldür.

Diğer yazıda kalan kısımdan devam edeceğim. Kendinize iyi bakın.😘