Bir deli hüzündür kasım,
Doğup, her sene öldüğüm.
Ağlar bulutlar, vedasıdır baharın,
Dalına, son bakışıdır sararan yaprağın
Umutları öldürür her yıl kasım,
Yavaş, yavaş; kanata kanata.
Umut bu ya, yaprağın inancı var kavuşmaya,
Süpürür yaprağı, ümitleriyle çöpçü zamansızca.
Ağlatır bazen insanı kasım,
Gözyaşları tutulmaz, yağmur altında.
Ağlar yaprak, dal ile geçen anılara
Göremez artık dalı yaprak, ömrü boyunca.
Yeni aşklara gebedir kasım.
Yaprak, boğulurken hüznün kuyusunda,
Yeni tomurcuklara gün sayar dal, her dakika.
Unutur düşen yaprağı, ihtiyacı yok sarı bir yaprağa.
Yorum Bırakın