içerisinde sıkışıp kaldığımız hayatların sönük ışıklarından medet umuyoruz

Çoğumuz bitkin

Çoğumuz yılgın

Geçmiş zamanların pişmanlıklarında kendimizi buluyoruz

Çıkamadığımız sokakların içerisinde yitirdiğimiz duyguları arıyoruz

Yüzümüzün nereye döndüğü,ruhumuzun nereye ait olduğu,kafamızın nerede olduğunun da önemi yok artık

Tükenmiş duyguların bizi ayakta tutmasına hayat diyip geçiyoruz

Çoğumuz zincirlenmiş

Çoğumuz tutsak