Sende mi birer birer dökülüyorsun,

Sende mi kırgınsın akşamlara,

Köşeye çekilmişssin;

Umudunu kaybetmişsin sessizce..

 

Sararmış yapraklar!

Sonbahar mıdır,

Seni sarartan?

Yoksa acıların mı..

 

Neden senin kanadını kırdılar,

Neden senin yapraklarını soldurdular,

Ne yaptın ki sen onlara;

Yaprak mı olmaktı tek suçun sadece?..

 

Neşeni alıp,

Hüzünü getiren,

Bilinmeyen bir yer,

Sonsuz bir gün..

 

Sararmış ağacın yapraklarına,

Bir şeyler fısılda!

Çünkü sadece sen,

Yavaş yavaş ölüyor gibisin...

 

ESRA SOY