Sanat dahil her şeyin tek düzeleştiği, tutkuların yerini tercih edilme duygusunun aldığı, görece zor zamanlardan geçiyoruz. Sanırım, bu artık sır değil. Popüler olmayanın popülerliği bir kenarda dursun, herkes Ramones tişörtlerini artık yer bezi yaptıysa eğer, adını hatırlamadığım bir müzisyenin şu cümlesi ile başlayayım yazıma;

Yanlış notalarla çalmak affedilebilir. Ama tutkusuz çalmanın affı yoktur.

Mortal Pleasures, tam da ben Kadıköy sokaklarında böyle yakınırken, bir köşe başından çıkıp "yoo" diyen bir grup. Grubu tek bir janra içerisinde tanımlamak çok zor. Bunun en temel nedeni kuvvetle muhtemel, her üyenin kendi tutkuları ile kendi partisyonlarını oluşturduğu, böylesine spesifik bir sound içerisinde dahi özgün olmayı başarabilen, beslendiği kaynakları üretme arzusunun kendine özgülüğü içinde başarıyla eritebilen müzisyenlerden oluşmaları. Yine de Mortal Pleasures için bir progresif metal grubu demek sanıyorum yanlış olmaz.

Mortal Pleasures'ı dinledikten sonra ise bu grubun üretim sürecini merak etmemek pek elde değil, ama size içeriden bilgilerim de var. Her biri kendi enstrümanları ile zaman geçirmeyi oldukça seven müzisyenler. Enstrümanla geçirilen bu zamanların çıktılarını almak konusunda da oldukça cömertler. Günün sonunda bir araya gelindiğinde ise herkes eteğindeki kayıtları ortaya koyuyor, bu aşamadan sonrası ise tamamen kolektif yaratıcılık. Bunun sonucunu ise şarkıların tek düzelikten alabildiğine uzak olmasında açıkça görüyoruz. Bir şarkı içerisinde defalarca BPM değişikliği ve bu değişikliği zamanı bükercesine tertemiz veren davul&bas ikilisiyle Mortal Pleasures, hala özgün bir şeyler yapılabileceğinin kanıtı.

Sizleri Mortal Pleasures'ın 2022 yılında çıkan EP'si Agression ile başbaşa bırakıyorum.