1

Yaşamak şakaya gelmez,

büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın

                            bir sincap gibi mesela,

yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden,

                  yani bütün işin gücün yaşamak olacak.

 

Yaşamayı ciddiye alacaksın,

yani o derecede, öylesine ki, 

mesela, kolların bağlı arkadan, sırtın duvarda,

yahut kocaman gözlüklerin,

                            beyaz gömleğinle bir labaratuvarda

                                            insanlar için ölebileceksin,

                            hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için,

                            hem de kimse seni buna zorlamamışken

                            hem de en güzel en gerçek şeyin

                                              yaşamak olduğunu bildiğin halde.

Yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı,

yetmişinde bile, mesela, zeytin dikeceksin,

            hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil,

            ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için,

                                            yaşamak yani ağır bastığından.

 

                                                                                                                        1947

 

 

2

Diyelim ki, ağır ameliyatlık hastayız

yani, beyaz masadan,

                     bir daha hiç kalkmamak ihtimali de var.

Duymamak mümkün değilse de biraz erken gitmenin kederini

biz yine de güleceğiz anlatılan Bektaşi fıkrasına,

hava yağmurlu mu diye bakacağız pencereden,

yahut da sabırsızlıkla bekleyeceğiz 

                                         en son ajans haberlerini.

 

Diyelim ki, dövüşülmeye değer bir şeyler için,

                                            diyelim ki, cephedeyiz,

Daha orda o ilk hücumda, daha o gün

                                  yüzükoyun kapaklanıp ölmek de mümkün.

Tuhaf bir hınçla bileceğiz bunu,

                            fakat yine de çıldırasıya merak edeceğiz

                            belki de yıllarca sürecek olan savaşın sonunu.

 

Diyelim ki hapisteyiz,

yaşımız da elliye yakın,

daha da on sekiz sene olsun açılmasına demir kapının.

Yine de dışarıyla birlikte yaşayacağız,

insanları, hayvanları, kavgası ve rüzgarıyla

                                           yani, duvarın arkasındaki dışarıyla.

Yani, nasıl ve nerede olursak olalım 

            hiç ölünmeyecekmiş gibi yaşanacak...

 

                                                                                                                        1948

 

 

3

Bu dünya soğuyacak,

yıldızların arasında bir yıldız,

                           hem de en ufacıklarından,

mavi kadifede bir yaldız zerresi yani,

                          yani bu koskocaman dünyamız.

 

Bu dünya soğuyacak günün birinde,

hatta bir buz yığını

yahut ölü bir bulut gibi de değil,

boş bir ceviz gibi yuvarlanacak

                          zifiri karanlıkta uçsuz bucaksız.

 

Şimdiden acısı çekilecek bunun,

duyulacak mahsunluğu şimdiden.

Böylesine sevilecek bu dünya

"Yaşadım" diyebilmen için...

      

 

 

Nazım Hikmet