yokluğunda ne baharlar geldi, ne çiçekler açtı ama sen gelmedin, yoktun;
meğer sen hiç olmamışsın ki balım.
yokmuşsun,
ben seninle hiç konuşamamışım izmir'i, izmir'in güzelliğini,
seninle kahve içmeyi ne kadar sevdiğimi,
laleleri mesela lalelerin o can alıcı renklerini...
bazı dizeleri; kendimi bulduğum o dizeleri hiç paylaşmamışım; paylaşamamışım ki seninle.
yeşil ve mavinin nefes kesici güzelliği hiç biz biz iken kesememiş nefesimizi, o gözlerinde hiç bulamamışım kendimi.
seni gittin sanarken ben,
senin yokluğunu dillendirirken hiç bilmemişim ki o yokluğun boşluk olduğunu,
o yokluğun aslında hiç olmadığını....
ruhuma varlığını unutturdu senin yokluğun
beni mahrum bıraktı yaşamaktan bu boşluğun
bu ruh bu beyne ne oyunlar oynuyor görüyor musun balım
Yorum Bırakın