Geçerken gördüm seni.
Tesadüf işte,
Bir de bu eksikmiş gibi.
Düşüyorum sana.
Neden bilmiyorum;
Bilmesen de sana olan düşlerimi,
Seninle olan düşüncelerimi,
Ve senle olan karmaşamı...
Yine de istemedim beni fark etmeni;
Kendi başıma yoldan geçerken,
Kimsesiz yalnız düşünürken,
Ve de dolmuş kalbimi.
Evet, sana karşı;
Boş ve karanlık bir oda gibiyim belki.
Ama seni her gördüğümde ışıklar yanar ve
Anılarım parıldar.
Hayır bende beceremiyorum ki;
Dolu ve karmaşık zihnimde,
Senin de kaybolmanı engelleyemiyorum ki,
Işıklar söner ve
Nasıl yapıyorsun,
Nasıl bir hiç olabiliyorum gözünde?
Nasılda hissiz ve soğuk bakıyorsun gözlerime?
Çözebilseydim eğer, emin ol şuracıkta açıklamalar yapıyor olmazdım kalbime.
Hissiz dediğime bakma,
Beni gördüğünde gözlerinde çok şey gördüm;
Mavi, masmavi bir denize dalıyorum,
Oldukça sakin ve güvenli geliyor bana.
Fakat heyecanı da burda ki akıntının götürdüğü yerler;
Buzullarına çarptırıyor, boğuluyorum.
Ve tekrar düşüyorum soğuk odaya,
Sanki pişman, belki korkak?
Tekrar düşüyorum sana;
Ve sonra da pişmanlığa.
Bu yüzden akıntılarına kendimi kaptırmadan,
Kapatıyorum ışıkları...
~~~Agape
Yorum Bırakın