“Varlığı muhafaza edemeyeceğini,
bilince anlayacaksın: Bilmediğini.”
Kırlangıçlar, Hazreti Mercedes’e sıçınca,
Bir bazı şeyleri düşünür sakallı burjuva:
Çamlıca Cami’de sabah ezanı,
Sakal dahi kestirebilen seçim arabaları
bir ülkeyi değiştiremezken,
Koca şantiyenin üzerinde kederli bakışları.
İşçi huzurlu; bel fıtığı derin, Coca Cola serin.
İnşaat Tanrıçasını düzer,
Acı geçmişine küfreder,
Oysa yüzyıllarca tapındığı acıları onu var eder.
İyi bildikleri ve sakladıkları bir şeydi işçilerin,
aralarında geçen sözdü, bir toplum sözleşmesi:
hayatları boyunca gül toplar,
kanatana kadar sıkar,
ve mağrur bir selam çakarlardı.
Oysa geriye kalan tüm sözleşmeler,
Bir mensup mobilyaya etsin diye iman
Çünkü taklit eden ve sakınan,
etkisiz eleman, mensuplaşır.
Hayata bakar iki şey arasından:
televizyona meczuplaşıp
insanlara kutuplaşır.
Cuma vakti, hepsi birden geldiler.
Saygıyla çıkardılar inançlarını
Ve o güzel ayakkabılarını
Yorum Bırakın