Kendi içimde bir işe kalkıştım. Kararlar aldım. Bu su beni boğar dediğim anlardan hafifleyerek çıktım. Bu su beni okyanusa götürür dediğim yerde de kayığım su almaya başladı. Bütün kıyafetlerimle deliği kapatmaya çalıştım. Benliğim kadar her şeyim apaçık ortadaydı. Kendime inancım beni savunmasız bırakmıştı. Evet yanlış duymadınız kendi hür irademle kendimi çırılçıplak bıraktım. Yanıldın Leyla diyemediğim için batacağımı bilerek yol almaya devam ettim.
Kararlılık elbette takdire şayandır ancak yanılgıları sahiplenmek de öyle... Bizi taşır sandığımız su alaşağı edebilir. Sonunda da bizden hiçbir iz kalmayan bedenimiz kıyıya vurur...
Yorum Bırakın