İnsanız ve biraz da yanarlı dönerliyiz. Yaşama dair tutunacak bir parçamız olmasını isteriz ama bunu aramak istemeyiz. Anlamlandırmak isteriz bir şeyleri ama vakit harcamak istemeyiz. Hem her şeye karşı çok istekliyiz hem de bir o kadar da çabaya yönelik kayıtsızlık yapışmış üzerimize. (Aslında şahsımın öyle olduğunu düşünmüyorum.)
Ölmeyi tercih etmediğimiz sürece sürünmeyi de kendimize layık görmemiz komik. İnsana kendine bir kötülük yapma hakkı tanınsa, kendini sürünmeye mahkum bırakmak kesinlikle seçenek dışı sayılmalı bence. Net bir duruş sergileyip ya toparlan ya dağıt mantığına bürünmeliyiz. Ölümün çekingen tavrı bizi her zaman toparlanmaya götürecektir. Üçüncü bir şık olan "sürünmek" seçeneği araftır ve kaos yaratır. Rahatlatan bir kaygı verici unsurdur. Tehlikelidir... Toparlanmayı erteletir.
Tavsiyem şu ki: Anlamlı parçanızı, aramak suretiyle bulunuz. Beklemek ancak ve ancak kayıtsız bir boş veriş getirecektir.
Yorum Bırakın