Ve tekrar uyandım, baktım:
Sanki hiç bir şey olmadı aramızda.
Aramızdakileri bilmem ama,
Kalbimde bir fırtına...
Gülümsedi, belki içtenlikle belki öylesine -yine.
Bile bile, gülümsedim.
Ve tekrar daldım o uçsuz bucaksız boşlukta bir gülüşe, bir fırtına...
Ve yine düştüm ve sonra açtım gözlerimi:
Baktım, baktı gözlerime yine,
Bir yabancıya bakar gibi,
Yeni tanışıyoruz sanki?
Deseydim ki seni, beni
Kalbimi, zihnimi, düşlerimi
Susturamıyorum ki kendimi.
Ve tekrar uyandım:
Baktım bu sefer gözlerine,
Korkarak ve de beklentiyle.
Tanışmıyoruz ki?!
Belki baktı soru sorarcasına, gizlice?
Sanmam,
Bakmadı,
Görmedi,
Göremedi,
Fark edemedi;
Etseydi şimdiye kadar ederdi.
Geçti zaman, tükendi.
Tükendi ruhum da...
Baktım hesap sorarcasına,
Belki başka bir niyetle.
Kim bilir belki başka bir gecede;
Fırtınalı, usanmaz düşlerde,
Susmaz iyi bilirim.
Ne sen ne de ben
Akıllanmaz, arlanmaz.
Çok denedim.
Ne kalp ne de akıl
Anlamaz, dinlemez, yargılar.
Öyleyse bir bahar olsun ki;
Anlamaz dinlemez yargılar kalplerimizle yeni bir bahar...
Beyaz zambaklar, belki güller?
Ve belki yeni duygular?
Ya da boşver.
Yıllar sonra öylesine bir sokakta, öylesine bir kişi oluver.
Eski bir rüya ve hatta kabus kalsın birbirimize.
Ne bahsedelim ne hatırlayalım,
Ne de tanıyalım birbirimizi.
Bir dahakine şansımız olursa eğer;
Hiç denk gelmeyelim, tanışmayalım ki;
Sakin, suskun olsun kalbimin içi
~~~Agaphe
Yorum Bırakın