ve yine 
acı galip geldi 
tekrardan 
akıtamadım gözyaşlarımı 
içimde bir yerlere sakladım. 

saklandım 
içinde bir yerlerde 
içten içe öfke nöbetleri 
geçirmemek için 

sabahı zor ettiğim geceler 
gözüme uykunun girmediği saniyeler 
sen dahil herkesin uyumaya çalıştığı saatlerde 
sancıdan kıvranırken birkaç uzuvum 
sorumluluk hissinden kaçtım 

ben her zaman kaçtım 
kolaydı 
kolaylıkla üstesinden gelemeyeceğimi 
sandığım her olaydan, kaçtım 

kaçarken de birçok şeyi kaçırdım 
hayat gibi 
yaşama hevesini yitiren 
sessiz mi sessiz 
hasta mı hasta 
yalnız mı yalnız 
palyaçolarla beraber kansere yakalandım 

alyuvarlarımı işgal etti zehirli dumanlar 
damarlarımın içinde dans etti 
acının her tonu 

işte o zamanlarda 
damarlarımı kesseydim 
kırmızı yerine 
gri 
ve tonları 
akardı 
yoldaysam asfalta 
mutfaktaysam fayansa 
odamdaysam halıya 

en sevdiğim halım kirlenebilirdi 
ben ölürken 
damarlarımdan akan kan hükmedebilirdi 
dünyaya, bileklerim titrer 
parmak uçlarım karıncalanır 
tüylerim diken diken olurken 

aklıma birbiri ardına bitmek 
tükenmek bilmeyen 
sorunlar ve sorular tünerken 
bir kuş içinden acı acı bağırırken 
ve her daim tekrar tekrar 
ölüp 
ve yine acı çekmek için 
doğarken dolunayın çıktığı gecelerde, 
çıkardım bir arı kovanından 
elim yüzüm hüzünle kaplı 
parmaklarım saçlarım acı içinde, 
çıkarırdım kendimi içimden 
son kez 
açmamak için gözlerimi bir daha. 

- gitmemek için yeniden.