"İmkansızlıklar arasında tek taraflı aşktan korkan bir yapboz tablosu, boyanın eksik tonu, şiirin maktası...

Anlam için kafiyeye önem veren birisi sana sevgisini ya da korkusunu nasıl dile getirebilir? 

Söylesene üzerinde bu sakinliği bozmama izin veriyor musun? 

Bozmuşsam söyle tamamlamaya sonuna kadar hazırım."

Nasıl oldu hiç bilmiyorum...

O kahvedeki telveler bizim için bir araya geldi. Buluştukları yerde doğan yasak, sadece iki arkadaş için fazla yalancı. İleride ne olur hiç bilmiyorum. İnanmak için düşünceler hazırda bekliyor ama bu ne kadar doğru?

Yalan olduğuna inanmak istediğim telvedeki yasak, duyguların bir anda ortaya çıkmasına sebep oldu. Bahanesi aşkın telvedeki tavşan benim için âdi şekilde karıştırıcısı ortalığın...

Söylemek için erken olsa da bastırılamayacak kadar da geç artık. kendimi kandırmaya çalışıyorum. Olmayacak farkındayım. Yapboz için doğru parça olduğunun bilincinde olsam bile deneyebilecek kadar da çekingen yapboz parçalarını geriye itemeyecek kadar korkak...

İmkansız değil her şey ama zaman istenmez; düşünceler buna hazır değil. Kilitli arkadaşlığın anahtarı yanlış. Kilide uyacak mı diye denemeyecek kadar titrek. Birlikteliği sona erdiremeyecek kadar temkinli.

Sakin kalmam mümkün değil. Sessizliğimde çığlıklar yükseliyor. Rüyalarımda korkularım, yemeklerinde tuz artıyor. Suyum olan senin, ısıtabilecek gazı olan telvenin yalnızlığında artan korkaklık.

sonsuza kadar arkadaşlığın yanlış olduğunun farkında olsam da senin için sonunu getiremeyecek kadar güçlü aşkın, tekrar yalnızlığa gömülecek hayata devam ettirilmesinin dışında başka çaresi olmayacak birliktelik sürecek...