Ne kadarına değdi değersizliğimin?

Bilmiyorum.

Karaladıkça aydınlanmasını umuyordum.Karaladıkça kararmasına sebebiyet verdiğimi bilmeden.

Umut artık biraz daha kara.Karaladıkça en kara dönemime de en uçtan başladığımı fark etmemiştim.

Dersler çok büyük.Hatta dertlerden de büyük ilk defa.Bu iyi mi kötü mü?

Onu da bilmiyorum.

Sadece karalıyorum.Ve karaladıkça kararıyorum.Umudun rengi de artık siyah.Ummak istesem de umduğum gibi değil.Ya da belki de umduğum yer en karanlık yer.Sana saçma geliyor değil mi bunlar?

Beni anlamak için sadece bir kere karala.Ama tamamen olduğu gibi karala.Giderek siyaha gömüleceksin.Evet.Korkuyla dolacaksın.Aydınlatmayı beklediğin şeyler anlattıkça kararacak.Bir yol arayacaksın kocaman karanlığın içinde.Son bile tatmin etmeyecek seni.Elinden bıraktığın kalem de kapkara olacak.Yazmayı bıraktığın an aydınlanacağını sanacaksın.Umutla dolacaksın.Ama bir anda bütün umutlarının da kapkara olduğunu fark edeceksin.

Ben gibi.