William Shakespeare’in Romeo ve Juliet adlı eseri, aşk ve trajediyi kusursuz bir şekilde harmanlayan klasik bir trajedidir. Oyun, iki düşman ailenin çocukları olan Romeo ve Juliet’in, toplumun baskılarına ve ailelerinin düşmanlığına rağmen birbirlerine duydukları saf ama aceleci aşkı konu alır. Ancak, hikâyedeki olay örgüsü zaman zaman gerçekçiliğini kaybeder; karakterlerin birbirlerine duydukları aşkın neredeyse bir anda filizlenmesi ve birkaç gün içinde evlilik, ihanet ve ölüme varan olayların yaşanması, eserin romantik idealizmini güçlendirse de inandırıcılığını sorgulatır. Yine de Shakespeare’in dildeki ustalığı, duygusal yoğunluk ve şiirsel diyaloglarla bu hızlı gelişen olayları etkileyici ve unutulmaz kılar.

Öte yandan, Romeo ve Juliet, aşkın saflığını ve gücünü vurgularken, genç karakterlerin düşüncesizce hareket etmelerinin trajik sonuçlarını da ele alarak kader kavramını sorgulatır. Eserde, karakterlerin kendi hatalarından çok, toplumun ve ailelerinin dayattığı koşulların kurbanı olmaları, bireysel özgürlük ile toplumsal beklentiler arasındaki çatışmayı gözler önüne serer. Ancak, hikâyenin temelinde yatan "yasak aşk" teması, birçok edebi eserde tekrarlandığından günümüz okuyucusu için zaman zaman klişe gelebilir. Buna rağmen, Romeo ve Juliet, trajik aşk hikâyelerinin yapı taşlarından biri olarak edebiyat dünyasında hâlâ büyük bir etkiye sahiptir ve insan doğasının en temel duygularını ele alışıyla zamansız bir klasik olarak varlığını sürdürmektedir.