Oğuz Atay, modern Türk edebiyatının en özgün ve etkili yazarlarından biridir. 1934 yılında doğan Atay, mühendislik eğitimi almasına rağmen edebiyata yönelmiş ve özellikle postmodern anlatım tarzıyla edebiyatımızda çığır açmıştır. Onun eserleri, bireyin iç dünyasını, toplumla çatışmasını ve entelektüel arayışlarını ironik ve derinlikli bir şekilde ele alır.

Atay’ın 1971 yılında yayımlanan ilk romanı “Tutunamayanlar”, yalnızca Türk edebiyatının değil, dünya edebiyatının da en sıra dışı eserlerinden biridir. Toplumda kendine yer bulamayan, uyumsuz, duyarlı ve düşünen bireylerin hikâyesini anlatır. Romanın başkahramanı Turgut Özben’in, yakın arkadaşı Selim Işık’ın hayatını anlamaya çalışması üzerinden şekillenen bu metin, anlatım biçimiyle de oldukça yenilikçidir. Parçalı yapısı, parodi, iç monolog ve bilinç akışı gibi tekniklerle edebiyatımıza yepyeni bir soluk getirmiştir.

“Tehlikeli Oyunlar” (1973), Oğuz Atay’ın ikinci romanı olup, yine bireyin içsel çatışmalarını ele alır. Hikmet Benol adlı karakter üzerinden, bireyin varoluşsal sorgulamalarını, hayatla ve kendiyle olan savaşını anlatır. Roman, ironik dili ve zekice kurgusuyla okuyucusunu hem düşündürür hem de sarsar.

Bunların yanı sıra “Bir Bilim Adamının Romanı” adlı biyografik romanında Atay, hocası Mustafa İnan’ın hayatını anlatırken, bilim insanının toplumla ilişkisini, düşünsel derinliğini ve mücadelelerini gözler önüne serer. Diğer önemli eserleri arasında öykü kitabı “Korkuyu Beklerken”, günlüklerinden oluşan “Günlük” ve tiyatro metni “Oyunlarla Yaşayanlar” bulunur.

Oğuz Atay’ın romanları, sıradan hayatların arkasındaki derin trajediyi, entelektüel arayışları ve bireyin yalnızlığını büyük bir ustalıkla işler. Onun eserlerinde, hem bir çağın ruhu hem de evrensel insanlık halleri gizlidir. Yaşadığı dönemde yeterince anlaşılamayan Atay, bugün birçok okurun ve yazarın ilham kaynağıdır.