Bir zamanlar Türkiye’de yaz ayları demek rock festivali demekti. Rock’n Coke, Barışarock, Masstival… O dev sahnelerde binlerce kişi aynı anda şarkı söylüyor, çimenlere yayılıp sabaha kadar müzik dinliyordu. Peki şimdi? O sahnelerin yerinde AVM otoparkları, devasa festival ruhunun yerinde ise birkaç butik konser kaldı.

Bunun sebebi sadece ekonomik kriz değil. Müzik endüstrisi dijitale kayarken sponsorlar pop ve rap müziğe yatırım yaptı. Bir yandan da festival kültürü “güvenlik”, “izin” ve “yasaklar” arasında sıkıştı. Gençler hâlâ festival istiyor ama organizatörlerin cesareti kırık.

Aslında mesele sadece müzik değil; mesele bir kültürün yok olması. Çünkü rock festivali sadece konser değildi, özgürlüğün, sosyalleşmenin ve kolektif ruhun simgesiydi. Belki yeniden o kalabalıkları görmemiz zor ama içimizdeki “festival ruhu” hâlâ yaşıyor. Ve belki de yeni kuşak, bunu başka bir formda geri getirecek.