Spontane davranıyorum bugün. Wannart'ın ne olduğunu, ne amaçla kullanıldığını daha dün öğrendim. Bugün ise keşfetmeye, yayımlanan içeriklerde gezinmeye başladım. Dönem dönem içimde yaratmaya karşı yükselen yoğun bir heyecan ve motivasyon hissediyorum. Son zamanlarda kendimce anlamlandırdığım bir şey ise 'yaratmak' sürecinde her şeyin planlı olması gerekmediği.

  Plan yapmak iyidir, insanın güvende hissetmesini sağlar çünkü bilirsiniz bir sonraki adımı. İnsan yürüdüğü yolda bir sonraki adımını dümdüz sorunsuz bir yola mı atacak yoksa o adım bir çukura denk gelecek ve akışın içine aksaklıklar mı karışacak, bunu bilmek ister. Hepimiz bilmek isteriz. Ama neredeyse her insanın içinde bilmeye karşı böyle büyük bir istek varken, hayat bilinmezlerle doludur. Bu yazıyı bir anda yazmaya başladım, konu bile belirlememiştim açıkçası. Bir yol çizmedim kendime bu yazı için, biraz da kendimi denemek istedim. Ortaokulda kompozisyon yazma ödevlerimiz olurdu, çok severdim ve kendime güvenim hep tam olurdu verilen konu ne olursa olsun. Şimdi 20 yaşındayım; bazı yönlerimle çok değiştiğimi düşünüyorum, değişmemek imkansız zaten. Ama benliğimde bazı yönlerimin, huylarımın ve meraklarımın da kendini koruduğunu gözlemleyebiliyorum: yazmak da onlardan biri. Bunu şu an yazdıkça hissedebiliyorum. Klavye tuşlarına dokunmak ve düşüncelerimi buraya geçiriyor olmak iyi hissettiriyor. Hem de önümde bir netlik olmadan:) 

  Bilinmezlik beraberinde kaygıyı getirir. Zihin böyle işler. Örnek vereceğim: kendi terapi seanslarımda da benim için zaman alan bir konu bu. Bazı insanlarda hatta belki kendinize şöyle minik bir dönüp bakarsanız bile gözlemleyebileceğinize eminim. İnsanlar bazen kendilerini; kendilerine, çevrelerine, belki ilişkilerine zarar veren davranışları bir döngü halinde tekrar ederken bulurlar. Burada ilk adım fark etmektir. Peki farkında olsak bile zarar veren bir davranış kalıbını neden öyle kolay kolay değiştiremeyiz? Adı üstünde, çünkü artık kalıplaşmıştır. Yani alışılmıştır. Bir sonraki adımdan haberdarsınızdır ve size iyi gelmiyor olsa da sadece 'biliyor olmak' o döngüyü tekrar tekrar gerçekleştirmeniz için yeterlidir. Basite indirgersek önünüzde bir sorunu çözmek için iki yol var ve bu yollardan biri size sürekli aynı şeyleri yaşatıyor; diğeri ise tamamen yepyeni, ayak basmadığınız kısaca bilmediğiniz ama belki sorununuzun çözümü olacak bir yol ise siz ancak çaba göstermeyi seçerseniz o yeni yolda ilerler ve en öncelikle kendiniz için bir şeyleri değiştirmeye başlayabilirsiniz. 

  Hayatınızda herhangi bir konuda değiştirmek istediğiniz bir şeyler varsa illa bir planınız olmasına, her şeyin sizin için öyle yazılı çizili olmasına gerek yok. Değişim insanı korkutuyor olabilir ama asıl korkunç olan değişmemek ve olduğun yerde, sıkıştığın döngülerde kalakalmaktır. Adım atmaktan ve kendinizi denemekten korkmayın.