Kafamı nereye çevirsem her yer sonbahar.

Mevsimin sakinliği iliklerime işlemiş.

Meşe yapraklarının soluşunu duyabiliyorum mesela.

Özellikle de  çığlık çığlığa inlemelerini…

Âdetimdir aslında her ağaçtan bir can koparmak,

Lakin bugün yapmayacağım bunu.

Ama biliyorum az evvel koparmadığım o yaprak,

Yarın toprağa düşüp solacak.

Bugün görmezden geldiğim tek şey bu yapraklar değil.

Dalıp gitmeyi öğrendim mesela...

Dalıp giderek etrafı görmemeyi öğrendim.

Bunca yıllık ömrümde, dalıp gitmek demek

Kitaplardan okuduğum ve filmlerden gördüğüm kadarıydı.

Bugün dalıp gittim ve sahiden gözlerim işlevini yerine getirmemek konusunda kararlıydı.

Yoldayım ve yürüyorum…

Dünya üzerinde yürümeyi bilen tek insanmışçasına yürüyorum.