Empresyonizm ile ekspresyonizmi buluşturan bir akım olan fovizm, 1905'ten 1910'a kadar bir grup sanatçının (Henri Matisse ve André Derain de dahil olmak üzere) ürettiği esere uygulanan, güçlü renkler ve sert fırça çalışmalarıyla karakterize edilen isimdir.
Fovizmin modern sanata yaptığı büyük katkılardan biri, rengin açıklayıcı, temsil edici amaçlarından ayrılmasını ve tuval üzerinde bağımsız bir öğe olarak var olmasına izin vermeyi amaçlayan radikal hedefiydi. Bu akımın eserlerinde renk, doğal dünyaya sadık kalmaksızın, bir ruh halini yansıtabilir ve sanat eseri içerisinde bir yapı oluşturabilir.
Fovizm akımında sergilenen resimler halkı ürküttüğü için bu yenilikçi ressam kuşağına “Les Fauves” dendi. Fauves; vahşi hayvanlar, yırtıcı kuşlar, vahşiler anlamına gelmektedir.
Matisse'nin Bonheur de Vivre adlı eseri aslında, durgun pozlarına rağmen en radikal tablosu olarak kabul edildi. Bu nedenle Matisse, Paris'in en cesur ressamı olarak tanındı.
Eserde uzakta dans eden insanlar yere uzanmış kadınlar ve daha birçok figüre yer verildi. Ama daha çok göze çarpan şey kullandığı renkler oldu. Parlak, açık renkler ve çılgınca duyusal formları birleştiren radikal yeni bir yaklaşım olan fovizmin özüdür.
Eser Barnes Foundation'da sergilenmekte.
1908'de yaratılan The Dessert: Harmony in Red bazı sanat tarihçileri tarafından Matisse'nin başyapıtı olduğunu düşünüyor. Matisse, post-empresyonist Van Gogh, Gauguin ve Paul Cezanne gibi Japon sanat ve motiflerinin ateşli bir hayranıydı. Tarzını düz, parlak ve genellikle doğal olmayan renk alanlarını kullanarak geliştirdi ve her zaman kendi formlarını Van Gogh'a benzer şekilde özetledi.
Paris stüdyosunda bir manastır bahçesine bakan penceresiyle, 1908 yılında Matisse, 1908-1913 döneminin en önemli eserlerinden birini yarattı. Sanatçı buna “dekoratif panel” adını verdi. Bu eser ünlü Rus koleksiyoncusu Sergey Shchukin'in Moskova'daki malikanesine yemek odası için tasarlandı.
Eserin sergilendiği yer Ermitaj Müzesi.
The Red Studio'da sandalyeler, komodin, saat, her nesne veya figür zemin ve tuvalin üzerinde fiziksel olarak bulunan bir kırmızı düzlemden inşa edilir. Matisse'nin yaptığı şey, şekil zemin ilişkisini tersine çevirmekti.
Kendi stüdyosunda çalışan sanatçıların 17. yüzyıla kadar uzanan stüdyolarını resmetme geleneği bulunmakta. Matisse'ninki biraz daha ilginç çünkü kendisi bu odada fiziksel olarak temsil edilmiyor. Bunun yerine, tüm odayı neredeyse bir otoportre gibi çalışır. Burada olmayabilir ama onun vekilleri, sanat eserleri burada ve onu temsil ediyorlar.
Kırmızı çoğu zaman en saldırgan renk olarak düşünülür. Ve Matisse bu eserinde kırmızıya en büyük payı ayırmış.
Aslında bu tuval bir dizinin parçası, dizide bir de Pembe Stüdyo bulunmakta. Fakat bu tuval farklı konularla ilgili. Burada gördüğümüz kırmızı, yüzeye doğru iterek derin uzay yanılsamasına direnecek kadar güçlü bir renk bulma çabasıdır. Kırmızı, elbette düz tuval üzerine boyandı ama aslında orada görsel olarak kalmıyor. Bunun yerine kırmızı, mekânda görülen odanın duvarları ve mobilyaları haline gelmekte.
Eserin sergilendiği yer Modern Sanat Müzesi.
Sanatçının karısı Amélie'nin yer aldığı 1963 tarihli Yeşil Çizgisi , Matisse'nin en ünlü tablolarından biri ve 20. yüzyıl portresinde bir başyapıt olarak anılmakta. Matisse görüntüyü tanımlamak için tek başına renk kullanmıştır. Oval yüzü yeşil bir çizgi ile kesilir. Amélie Matisse'in yüzünün ortasındaki yeşil şerit, yapay bir gölge çizgisi görevi görür ve yüzü geleneksel ve aydınlık bir tarzda, aydınlık ve karanlık bir yüzle ayırır. Doğal ışık doğrudan renklere çevrilir ve son derece görünür fırça darbeleri sanatsal drama duygusuna katkıda bulunur.
Eserin sergilendiği yer National Gallery of Denmark.
1909'da Matisse önemli bir komisyon aldı. Oldukça varlıklı bir Rus sanayici olan Sergei Shchukin, Matisse'den üç büyük ölçekli tuvalle Moskova'daki Trubetskoy Sarayı'nın köşkünün spiral merdivenini süslemesini istedi. Dans'ın iki versiyonu bulunmakta. Yukarıda gördüğümüz resim ilk Dans tablosu.
Matisse, Dans'ı yaratırken 1905-06 resimdeki Bonheur de Vivre'in arkasından motifini ödünç aldı. Matisse, resimlerinin zahmetsiz görünmesini sağlamak için çok çalışıyordu.
[caption id="attachment_82451" align="aligncenter" width="544"]
Bonheur de Vivre (Yaşama Sevinci), Detay[/caption]
Dansçılar parlak mavi ve yeşil bir alanda yaşarlar. Ama yeşil tam olarak ne temsil eder? Yeşil renk için çok düşünmemize gerek yok akla ilk gelen çimenli bir tepe oluyor. Mavi ise gökyüzünü mü yoksa suyu mu ifade ediyor?
Çember üzerinde ki dansçılar arasında bir kopuş noktası var. Bu bölüm genellikle, bu molanın rengin sürekliliğini kesintiye uğratmamak için diz ile üst üste gelmesine izin vermeye ve izleyiciye katılma daveti olarak yorumlanır.
Eserin sergilendiği yer Ermitaj Müzesi.
Kaynak: 1, 2, 3, 4
FOVİZM VE RENK TEORİSİ
Fovizm ressamları on dokuzuncu yüzyılda geliştirilen bilimsel renk teorileriyle ilgilendiler. Özellikle tamamlayıcı renkler ile ilgili olanlar. Tamamlayıcı renkler, renk tekerleği gibi bilimsel modellerde birbirinin karşısına gelen renk çiftleridir ve bir resimde yan yana kullanıldığında, birbirlerini daha parlak gösterirler. fovizmde de en önemli taraf buydu: Canlı renkler. Henri Matisse genellikle fovizmin kurucu sanatçısı olarak kabul edilir. Birçok çağdaşı gibi Matisse, Moreau'nun kişisel ifadenin büyük bir ressamın en önemli özelliklerinden biri olduğunu öğretmesinden büyük ölçüde etkilenmiştir. Henri Matisse, kariyeri boyunca parlak duygusal renklerin, basit şekillerin ve ressamların markalaşmasının ayırt edici fovizm özelliklerini kullanmaya devam etti. Gelin hep birlikte Matisse'in 5 fovizm eserini inceleyelim.1. Bonheur de Vivre (Yaşama Sevinci), 1905–1906
Matisse'nin Bonheur de Vivre adlı eseri aslında, durgun pozlarına rağmen en radikal tablosu olarak kabul edildi. Bu nedenle Matisse, Paris'in en cesur ressamı olarak tanındı.
Eserde uzakta dans eden insanlar yere uzanmış kadınlar ve daha birçok figüre yer verildi. Ama daha çok göze çarpan şey kullandığı renkler oldu. Parlak, açık renkler ve çılgınca duyusal formları birleştiren radikal yeni bir yaklaşım olan fovizmin özüdür.
Eser Barnes Foundation'da sergilenmekte.
2. The Dessert: Harmony in Red, 1908
1908'de yaratılan The Dessert: Harmony in Red bazı sanat tarihçileri tarafından Matisse'nin başyapıtı olduğunu düşünüyor. Matisse, post-empresyonist Van Gogh, Gauguin ve Paul Cezanne gibi Japon sanat ve motiflerinin ateşli bir hayranıydı. Tarzını düz, parlak ve genellikle doğal olmayan renk alanlarını kullanarak geliştirdi ve her zaman kendi formlarını Van Gogh'a benzer şekilde özetledi.
Paris stüdyosunda bir manastır bahçesine bakan penceresiyle, 1908 yılında Matisse, 1908-1913 döneminin en önemli eserlerinden birini yarattı. Sanatçı buna “dekoratif panel” adını verdi. Bu eser ünlü Rus koleksiyoncusu Sergey Shchukin'in Moskova'daki malikanesine yemek odası için tasarlandı.
Eserin sergilendiği yer Ermitaj Müzesi.
3. The Red Studio (Kırmızı Stüdyo), 1911
The Red Studio'da sandalyeler, komodin, saat, her nesne veya figür zemin ve tuvalin üzerinde fiziksel olarak bulunan bir kırmızı düzlemden inşa edilir. Matisse'nin yaptığı şey, şekil zemin ilişkisini tersine çevirmekti.
Kendi stüdyosunda çalışan sanatçıların 17. yüzyıla kadar uzanan stüdyolarını resmetme geleneği bulunmakta. Matisse'ninki biraz daha ilginç çünkü kendisi bu odada fiziksel olarak temsil edilmiyor. Bunun yerine, tüm odayı neredeyse bir otoportre gibi çalışır. Burada olmayabilir ama onun vekilleri, sanat eserleri burada ve onu temsil ediyorlar.
Kırmızı çoğu zaman en saldırgan renk olarak düşünülür. Ve Matisse bu eserinde kırmızıya en büyük payı ayırmış.
Aslında bu tuval bir dizinin parçası, dizide bir de Pembe Stüdyo bulunmakta. Fakat bu tuval farklı konularla ilgili. Burada gördüğümüz kırmızı, yüzeye doğru iterek derin uzay yanılsamasına direnecek kadar güçlü bir renk bulma çabasıdır. Kırmızı, elbette düz tuval üzerine boyandı ama aslında orada görsel olarak kalmıyor. Bunun yerine kırmızı, mekânda görülen odanın duvarları ve mobilyaları haline gelmekte.
Eserin sergilendiği yer Modern Sanat Müzesi.
4. Green Stripe (Madam Matisse: Yeşil Çizgi), 1905
Sanatçının karısı Amélie'nin yer aldığı 1963 tarihli Yeşil Çizgisi , Matisse'nin en ünlü tablolarından biri ve 20. yüzyıl portresinde bir başyapıt olarak anılmakta. Matisse görüntüyü tanımlamak için tek başına renk kullanmıştır. Oval yüzü yeşil bir çizgi ile kesilir. Amélie Matisse'in yüzünün ortasındaki yeşil şerit, yapay bir gölge çizgisi görevi görür ve yüzü geleneksel ve aydınlık bir tarzda, aydınlık ve karanlık bir yüzle ayırır. Doğal ışık doğrudan renklere çevrilir ve son derece görünür fırça darbeleri sanatsal drama duygusuna katkıda bulunur.
Eserin sergilendiği yer National Gallery of Denmark.
5. La Danse (Dans), 1909
1909'da Matisse önemli bir komisyon aldı. Oldukça varlıklı bir Rus sanayici olan Sergei Shchukin, Matisse'den üç büyük ölçekli tuvalle Moskova'daki Trubetskoy Sarayı'nın köşkünün spiral merdivenini süslemesini istedi. Dans'ın iki versiyonu bulunmakta. Yukarıda gördüğümüz resim ilk Dans tablosu.
Matisse, Dans'ı yaratırken 1905-06 resimdeki Bonheur de Vivre'in arkasından motifini ödünç aldı. Matisse, resimlerinin zahmetsiz görünmesini sağlamak için çok çalışıyordu.
[caption id="attachment_82451" align="aligncenter" width="544"] Bonheur de Vivre (Yaşama Sevinci), Detay[/caption]
Dansçılar parlak mavi ve yeşil bir alanda yaşarlar. Ama yeşil tam olarak ne temsil eder? Yeşil renk için çok düşünmemize gerek yok akla ilk gelen çimenli bir tepe oluyor. Mavi ise gökyüzünü mü yoksa suyu mu ifade ediyor?
Çember üzerinde ki dansçılar arasında bir kopuş noktası var. Bu bölüm genellikle, bu molanın rengin sürekliliğini kesintiye uğratmamak için diz ile üst üste gelmesine izin vermeye ve izleyiciye katılma daveti olarak yorumlanır.
Eserin sergilendiği yer Ermitaj Müzesi.
Kaynak: 1, 2, 3, 4
Yorum Bırakın