Daha önce hiç bu yönden düşündünüz mü bilmiyorum ancak bazı şarkıların ismi ve şarkının kendisi öylesine bütündür ki o şarkıyı bir isimle somutlayacak olsak gerçekten de isminin aynısı olur. Tamam, belki biraz kafanız karıştı. "Her şarkı öyle değil midir?" diye düşündünüz belki. Ancak değildir. Yani en azından her şarkıda bu hissi yakalamak kolay olmuyor. Tabii ki şarkılar ve isimleri, onları üretenler için yeterince özel ve kişisel bir şeydir. Tabii ki birçok şarkının ismi, o şarkıdan izler taşır. Ancak paylaşıldıkları an, yalnızca tek bir kişinin olmaktan çıkıp herkesin olurlar. İşte tam da bu noktada herhangi bir şarkı düşünün. Adını bilmiyorsunuz, kime ait bilmiyorsunuz. O şarkıya ne isim verirdiniz? Ya da isim verir miydiniz? Bir şeyi isimlendirmek onu daha da somut hale getirir. Müzik gibi somut olan bir şeyi de isimleriyle daha da somutlaştırıyoruz. Yine aynı durumda, şunu söylemek istiyoruz: Şarkının adını bilmediğimiz halde, "Bu şarkıya tam da bu ismi verirdim!" dediğimiz şarkılardan bahsediyoruz. Adının aslında notalarında gizli olduğu şarkılardan. Birazdan sizinle paylaştığımızda ne demek istediğimizi daha iyi anlayacaksınız. Keyifli dinlemeler!

#1 Richard Hawley - Ocean

Richard Hawley'nin Coles Corner albümündeki şarkımız, gerçekten de okyanus gibi bir şarkı. "Okyanus" bir şarkıyla daha güzel anlatılamazdı dediğimiz bir şarkı. Şarkıdaki uçsuz bucaksızlık o kadar güzel işlenmiş ki dinledikçe, okyanusun akışına kendinizi bırakmış gibi hissediyorsunuz. 

#2 Glen Hansard & Marketa Irglova - The Moon

Bu şarkı ise tamamen uzay boşluğu ve ayın akıllara getirdiği o durgunluğu ve uzaklığı yansıtmıyor mu? Bir dinleyici olarak, bu şarkının bana hissettirdiği dinginliği, durağanlığı daha somut bir şeyle aktaramazdım sanırım. Bu his bir "şey" olsa, ay olur derdim.

#3 Pearl Jam - Black

Vazgeçemediğimiz şarkılardan biri Black. Zamanında, Pearl Jam'in Ten albümüyle tanıştığımız ve birçok yönüyle övülecek bir şarkı olmasının yanında, bir renk olsa siyah olurdu diyebileceğimiz de bir şarkı. 

#4 Mikky Ekko - Time

Zamanın bizi beklemediğimiz anlarda oradan oraya sürüklemesine "yaşıyoruz" diyoruz. İşte bu şarkı da aynı zaman gibi, beklemediğimiz bir ruh haline sürüklüyor bizi. Ayaklarımızı yere basıyoruz zannederken, havalandığımızı hissediyoruz yer yer. Sonrası ise aynı: Sert bir düşüş.

#5 The Frames - Rise

Son şarkımız yine bir Glen Hansard eseri: Rise. Yavaştan hızlıya, alçaktan yükseğe seyreden akışıyla genel Glen Hansard etkisini yaratsa da, bu şarkıda anlamını buluyor her şey. Sakin ve kırgın başlayıp yükselerek devam eden bu şarkının sözleri de bir o kadar etkiliyor bizi.