Camel için methiyeler düzmeye gerek yok, biliyoruz ki Camel progressive rock türünün tartışmasız en başarılı grubu. Pink Floyd'la kıyaslanışına tanıklık etsek de Pink Floyd ve Camel oldukça farklı kulvardalar. Türünün en başarılı örneğiyse tabii ki de Latimer'li Camel. Camel müziğe başladığı zamandan bu yana kadar çizgisini asla bozmayışı ve ruhu hapseden notaları kulağımıza misafir edişiyle bir neslin gözdesi. Camel'ı daha yakından tanıyalım öyleyse. Camel, 1971 yılında İngiltere'de kurulan bir progressive rock grubu. Andrew Latimer öncülüğündeki grup 14 orijinal stüdyo albümüne, 14 tekliye, sayısız başka derlemeye ve canlı albüm kaydına imza atmış. Grubun diskografisi ise şöyle:

• 1973 – Camel
• 1974 – Mirage
• 1975 – The Snow Goose
• 1976 – Moonmadness
• 1977 – Rain Dances
• 1978 – Breathless
• 1979 – I Can See Your House from Here
• 1981 – Nude
• 1982 – The Single Factor
• 1984 – Stationary Traveller
• 1991 – Dust and Dreams
• 1996 – Harbour of Tears
• 1999 – Rajaz
• 2002 – A Nod and a Wink

Camel denildiğinde aklımıza birçok şaheseri geliyor elbette. Hepsini bir yazı içinde bulundurmak çok zor olsa da en azından gönlümüzde en çok yer edenlerden bahsedelim. Birçoğumuz için yeri ayrı olan Rajaz'dan başlayalım. Evet, Rajaz Camel'ın uzun zaman sonra grup üyeleri değişimine, onca seneye rağmen kalitesini koruduğunun kanıtı. Progressive rock'ın tam olarak yansıtıldığı, oldukça orijinal, diğer Camel albümlerinden ayrılan bir albüm. Rajaz ruhun arınma seansı, bir nevi melankoli deposu. 8 parça için yüzeysel yorum yapmak imkansız olacağı için albüme adını veren şaheseri sizlerin huzuruna sunuyoruz.

"The souls of heaven Are stars at night They will guide us on our way Until we meet again Another day."

Bir diğer Camel şaheseri ise Camel ile aynı adı taşıyan grubun ilk albümü. Albümden "Never Let Go", anlatılmayacak bir beste, sonsuzluğun ta kendisi. İntrosundaki gitar arpeji, klavye partisyonları ve kusursuz solosuyla eşsiz eserlerden biri.

I hear them talk about Kingdom Come I hear them discuss Armageddon... They say the hour is getting late But I can still hear someone say That is not the way...

Gelelim methiyeler düzmenin yetersiz kaldığı Camel hediyesine: Stationary Traveller. Pan flüt kulaklara ziyafet niteliğinde. Elektro gitar girişiyle yaz gecelerine selam çakan, flütle beraber dinginlikle buluşturuyor bizi Stationary Traveller. Şarkının rakibi belki Pink Floyd'un High Hopes'u olabilir diye düşünüyoruz. 1984'te bizlerle buluşan eser neredeyse 34 senedir bizle, bizim anılarımıza derman oluyor. Camel enstrümanı da diyebiliriz bir nevi, 34 senedir çaldığımız. Keyifli dinlemeler!