Slipknot 6.stüdyo albümü "We Are Not Your Kind"ı 9 Ağustos 2019'da piyasaya sürdü. Bu albümle alakalı ilk ipucunu 2018 yılının eylül ayında almıştık, "All Out Life" teklisiyle. "All Out Life" hayranlar tarafından pek beğenilmemişti ve grubun mayısta açıkladığı albüm tracklist'inde de yer almamıştı. Slipknot aynı zamanda Mayıs ayında "Unsainted" şarkısını klibiyle çıkarmış ve yeni maskelerini tanıtmıştı. Ancak albümün 2. teklisi "Solway Firth" ise 3 ay sonra yayınlandı. Albümden önceki son tekli "Birth of The Cruel" ise 6 Ağustos'ta piyasaya çıktı. Peki Slipknot 6.stüdyo albümünde nasıl bir performans sergiledi? Gelin birlikte inceleyelim... Albüm "Insert Coin"le başlıyor. Bu şarkı kısa bir giriş şarkısı ve karanlık da bir havası var. Burada duyduğumuz tek cümle "I'm counting all the killers (Tüm katilleri sayıyorum)". Bu sözleri albümün son şarkısında bir daha duyacağız. "Insert Coin"den hemen sonra klasik bir Slipknot şarkısı olan "Unsainted"la devam ediyoruz. Nakaratta Corey Taylor'ın "clean" vokallerini duyarken ana riff'te de Taylor'ın şiddetli çığlıkları bu albüm için tonu belirliyor. Şarkıdaki perküsyon eklentileri benim şarkıdaki favori bölümüm diyebilirim. Albümün 3. şarkısı; çıkan son tekli, "Birth of The Cruel". Burada albümün prodüktörü Greg Fidelman'ı tebrik etmemiz gerekiyor. Uzun süredir bir Slipknot projesinde basları bu kadar net duyamıyorduk. Gitar riff'lerinin inanılmaz güçlü olduğu ve perküsyonun yine çok detaylı olduğu bu şarkı "Iowa" albümünden bir alıntı gibi desek yalan olmaz. Sonraki şarkı "Death Because of Death" 1 dakika 20 saniyeyle albümün en kısa 2. şarkısı. Bu şarkıda bolca "synth" çalışması duyuyoruz  ve ardından hemen "Nero Forte"a geçiş yapıyoruz. Jim Root ve Mick Thomson'a şapka çıkarmamız gerekiyor "Nero Forte"da. Şarkı inanılmaz bir metal riff'iyle başlıyor ve şarkının sonuna doğru yine alışılmadık başka bir riff duyuyoruz. Bu şarkıda Corey Taylor'dan "Iowa"da çok rastladığımız "şeytani gülüş"ü ve  inanılmaz çığlıkları duyuyoruz. Ancak "Nero Forte" albümün geri kalanıyla karşılaştırıldığında biraz daha basit yazılmış diyebiliriz. 6.şarkı "Critical Darling" korkutucu bir synth'le başlıyor ve sonrasında yine çok güçlü bir riff şarkıya dahil oluyor. Bu 6 dakika 25 saniyelik şarkı boyunca Corey Taylor'ın muhteşem vokallerini, korkutucu synth'leri ve güçlü gitar riff'lerini bolca duyuyoruz. Bana sorarsanız Corey Taylor'ın vokalleri hiç bu kadar iyi olmamıştı. "Critical Darling"in son bölümü "A Liar's Funeral"a çok güzel bir şekilde bağlanıyor. Slow bir akustik gitar riff'iyle başlayan şarkı birçok açıdan grubun son albümündeki "If Rain Is What You Want" şarkısına benziyor. Yavaş başlayan şarkının devamında elektro gitarların girişiyle birlikte Taylor'ın inanılmaz vokallerini, perküsyonun agresifleştiğini duyuyoruz ve devamında da küçük bir gitar solosu var. Ancak bu sefer şarkı yavaş bir şekilde bitiyor ve sıradaki şarkı "Red Flag"e geçiş yapıyoruz. "Red Flag"de bas gitarın varlığını çok net bir şekilde hissediyoruz. Aynı zamanda arka planda riffler arası geçişte duyduğumuz synth'ler de şarkıya farklı bir tat katıyor. Kickler ve gitar bu şarkıda inanılmaz agresif. Hemen bu agresif şarkıdan sonra albümün en kısa şarkısı, bir geçiş şarkısı "What's Next" geliyor. Glockenspiel ve akustik gitarın kullanımıyla "Spiders" için çok iyi bir ortam hazırlıyor. "Spiders"a basit bir bas gitar riff'i ve arkaplandaki piyanoyla açıyoruz. Şarkının 1.dakikasındaki bateri bölümü inanılmaz ve hemen ardından gitarlar giriyor ve çok geçmeden Jim Root'dan bir solo duyuyoruz. Gerçekten Jay Weinberg ve Clown'dan inanılmaz bir performans. Geldik 11.şarkı, "Orphan"a. Belki de albümün en hızlı şarkısı. Tam bir "moshpit" şarkısı diyebiliriz. Konserlerde dinleyicilerin favori şarkısı olma ihtimali çok yüksek. Sonraki şarkı "My Pain". Albümün en deneysel şarkısı. Glockenspiel ve garip synth'lerin birleşimiyle bir Slipknot şarkısına benzemeyen "My Pain" ne kadar deneysel olsa da bence albümdeki en kötü şarkı olarak yerini alıyor. Deneysel olmasına rağmen bir Slipknot şarkısı değil ve sanki bu albümde yeri yok gibi. Sıra fırtına öncesi sessizlikte. "Not Long For This World" sondan bir önceki şarkı. Yavaş riffler ve agresif riff'lerin garip bir birleşimi. "Pasif agresif" diyebileceğimiz bu şarkı Corey Taylor'ın tüm hünerlerini barındırıyor. Şarkının gelişimi her açıdan muhteşem. Şarkının çok detaylı yazıldığını da ekleyelim. Albümdeki son, 14.şarkı ise "Solway Firth". Bu şarkı, Slipknot'un en sert şarkılarından biri olabilir. Belli bölümlerde ses boğuk gibi geliyor ve bu, şarkının agresif bölümlerini daha da efektif yapıyor. Albümü bitirmek için mükemmel bir şarkı. 6.stüdyo albümünde Slipknot, çok iyi bir iş çıkardı. Corey Taylor, bu albümün grubun en sert ("heavy") materyalı olacağını albümden önce söylemişti ve haklı da. Albüm genel olarak detaylı bir şekilde yazılmış ve vokal olarak Corey Taylor'ın da kariyerindeki prime'ı bu albüm diyebiliriz. Prodüksiyon da gayet tatmin edici. Son olarak Slipknot'un bu albümü yaparken 18 şarkının da albüm tracklist'ine giremediğini eklemek lazım. Ne kadar efor ve zaman harcadıklarına buradan bile anlayabiliriz. 9/10