Şiirlerinde öyküsel, anektodsal anlatımlarla karakterler yaratmış, bir çoğunda 20.yüzyılın modern toplumlarında ki insan yüzlerini filozofça ele almış en güzel karanfil, edip cansever. 
Özellikle tragedyalar'da bir aile olarak ele aldığı ve vartuhi, lusin, armenak, stepan, dörtlemesi bizi klasik çağdan goethe, cervantes, gogol gibi dehaların yunan tragedyasında ki inançlar ve varoluş denemelerinde ki hikâyelerine götürür bizi. Onun şiirlerinde şiirin lirik melodral akışına değil de, bireyin toplumda ki varlığına ve varlık sorunlarına rastlarız çoğu kez. Edip canseveri yakın ve içten kılan nadir durumlardan biridir bu. Her şey vardır o dizelerde. 
Tragedyaların üçüncü bölümünde şöyle açıklıyor bunu; 

''Giderek siz oluyorsa bütün bir kalabalık,
Yüzünüz yüzlerine benziyorsa, giysiniz giysilerine.
Ansızın bir hastanın kendini iyi sanması gibi,
Gücünüz yetse de azıcık bağırsanız.
Bir yankı: durmadan yalnızsınız.
Durmadan yalnızsınız.''

Açıkca görüldüğü gibi hayatın içinden, bir çok insanın bir çok kez yaşadığı duyguları ve hisleri barındıran cümleler bilgece kullanılmış şiirde. İnsan bir sıkıntıdır onun için.
Onu okuduğumuzda tema olarak ele aldığı bir karakter mutlaka içimizden birini anlatıyordur. 
Buna ' ben ruhi bey, nasılım' ile şöyle devam edelim; 

"Bulanık çıkmış fotoğraflar gibiydim, görünümsüz.
Yalnızdım, karışıktım.
Beni tanıyan kimseler yoktu,
Hiç yoktu.
İçime kapanıktım.
Alıp başımı gitmek isterdim
İsterdim ama, kalırdım"

'Ben ruhi bey nasılım' da ruhi bey bir tema olarak ele alınmış, fakat istanbulda içerenköy semtinde geçirdiği vakitlerde ruhi adlı bir çiçek alıcısıyla bir arkadaşlığı da var edip canseverin, yani canlı bir tema var şiirde. Bu yüzden düşsel bir hikâyenin çok uzağında gerçek bir hikâye ile buluşturuyor bizi. Karanlık, karamsar ve ne kadar da nihilist değilim dese de albert caraco kadar yoğun bir nihilizm yaşıyor bana göre. 
Zaten türlü türlü acılar ve hastalıklarla geçiyor zamanı. Hayatı bir çok açıdan(ekonomik, manevi, duygusal) yolunda olacak bir insanın, hayatını toplumun sıkıntılarına ortak ederek feda ediyor gibidir edip cansever. 

Sonrası kalır 2'den bir dize ile analım bu güzel adamı.

"Öyle bir umut gibi gelip geçecek,
Yalnızım,
Yalnızsın,
Bize kim gülümseyecek"