Kabulleniş

Çiziyorum kendimi sayfalara, benliğimi anlatmaya çalışıyorum kendime, çünkü tanıyamıyorum kendimi. Varlığımı kabul edemiyorum kendi bedenimde. Kendime söylediğim şeyler benliğimi yansıtmıyor bunu biliyorum çünkü kendimi reddediyorum. Benliğimi bulmam gerektiğini hissediyorum yoksa varlığımın bir amacı olmayacakmış gibi hissediyorum. Yaşadığım hayatta aldığım nefesin tadı, hissedebildiğim tadından çok farklı yoksa sorun bende değil mi? Yoksa sorun aslında hayatın benliğimi kabul etmemesi mi? Yaşam beni kabul etmiyorsa ilerlemenin ya da çaba göstermenin anlamı nedir ki? Benliğimi kabul etme çabam, aslında hayatı kabullenme çabam olabilir mi? Soruların ya da cevapların bitmediği bir duraktayım ve benliğimi burada bırakıp uzaklaşmalıyım, belki bu şekilde herkes gibi olabilirim yani normal. Fakat ben normal olmak istemiyorum yoksa deliliği mi kabulleniyorum? Belki de ediyorumdur, benliğimi duraktan alıp yola devam etmem daha iyi, bu şekilde normal olmasam bile en azından farklı bir deli normal olurum. Yaşam akıp gidiyor, neler akıp gidiyor ki zaten bu akmasın değil mi?