İnsan, biraz olsun ilgi, sevgi, merhamet ve saygı görmek istiyor. Sevdikleri tarafından terk edilmiş bir insan ise aile, akraba, arkadaş grubundaki ilgi, sevgi, merhamet ve saygı dörtlüsünü yanındaki insana yükleyip, tek bir kişiden gelmesini bekliyor. Bir çiçeğin, hem oksijene, hem suya, hem de sevgiye ihtiyacı vardır. Amma velakin, bunların hiçbirini görmüyor, karşısındakine dilendiği halde olmuyorsa, o zaman o birey psikolojik bakımdan tehlikeli bir hal almaya başlıyor. Aslında insanların psikolojik sorunlar yaşayıp, saldırgan ya da ağzı bozuk olmasının çoğu nedeni; diğer insanlar. Dışarıdan baktığımızda, sadece sorun yaşayan insanı suçlar, yadırgarız. Ama düşünemiyoruz ki o bireyi, diğer insanların tavrı, sözleri ve ya bir takım şeyleri yaşattığı insanların sebep olduğunu. Biraz da empati kurarak ve ya her insan gibi kendi bünyesine ağır gelen kötü şeyler yaşamış olabiliceği ihtimalini düşünüp, o bireye daha merhametli, dışlamadan ve anlamak için şans vermiş oluruz. Ben öyle insanlar tanıdım ki, dıştan melek gibi, içi şeytana pabucunu ters giydiren. Öyle insanlar tanıdım ki, dıştan katı,soğuk, buzdolabı gibi, içi pamuk şeker, marshmello. Zaten başımıza, Yazar Azra Kohen'in  'AEDEN' kitabında; ''Bir konuyu tamamlamadan meraklarının sürüklediği diğer konulara sürüklenme eğiliminde, insanın zihninin daha hızlı gelişmesine neden olan bir özellikken, aynı zamanda diğer ırklarca 'insan önyargısı' diye bilinen zayıflığın temeliydi.'' dediği gibi, bu zayıflıktan dolayı insanların başına kötü olaylar ya da kötü yorumlar gelmiyor mu? İnsanı dış görünüşünden ya da duyduklarımızdan önce tanıyıp, dinleyip, anlamak gerektiğini hep söylüyorum. İnsanların, işine geliyorsa bir yerde o kişi, kötü olmuş ya da iyi olmuş fark eder mi? şeklinde düşünen insanların sesini tanıyor gibiyim. Peki şuan işine yarıyor, sonrasında o kişi, geçmişinde her ne tür bir sorun yaratıp, başkalarının hayatına negatif olarak hayatlarına dokunduysa, sana ne tür bir atak yapacak dersin? Bilebiliyorsan bir sonraki hamlesini sıkıntı yok demektir. Tahmin edemezsin, her insan gibi sen de normal bir insansın; münneccim değilsin. İşine gelen birisini sırf senin işine yarıyor diye yanında tutmak, hem sahtekarlık, hem sen onu tanımadığının göstergesi hem de senden de şüphe edilmesi gerektiği beliriyor. Bu şekilde hayatına devam etmeye çalışan insanlara 'bol şanslar' demekten başka cümlem yok. Konumuza dönecek olursak, bu dörtlüden sana hiçbirini ya da en önem verdiğini çevren sana ver-e-miyorsa, sen kendine ver. Kişisel gelişim kitaplarının çoğunda anlatılmak istenen gibi, sen kendinin annesi, babası, arkadaşı, aşkı... Ne istiyorsan kendi kendine ol. Kendini önce sev, sonra ne istersen kendine verebilicek konumda olduğunu hatırla. Çünkü sen de insansın, sen de özelsin ve kendine has belli bir gücün var. Sen de et, kemik, yağ, kemik, iskeletten oluştun ve senin de kalbin, beynin var. Keşke sen yorulmadan sevdiklerin istediklerini verebilse ama olmuyorsa sen de kendi kendine bunu başarabilirsin. İnsan, kendini daha iyi besler. Emin ol insan gücü, hafife alınması gereken bir güç değildir. İnsansan herşeyi başarabilirsin. İnsan kalabilidiğin her an. Yeter ki 'insan' kal. Görüşürüz insan!